Pancernik obrony wybrzeża: Różnice pomiędzy wersjami

Klasa pancerników przybrzeżnych powstała w [[lata 70-te. XIX wieku|latach 70-tych. XIX wieku]]. Wykształciła się z jednej strony z [[monitor (okręt)|monitorów]], a z drugiej z [[kanonierka|kanonierek pancernych]]. W założeniu były to wyspecjalizowane silne okręty o małym zanurzeniu, służące do ochrony własnych wybrzeży przed okrętami wroga, zwłaszcza przed [[desant]]em. Były one tańsze od konwencjonalnych pełnomorskich [[pancernik]]ów, ale o znacznie mniejszej sile. Z drugiej strony, ich nieco mniejsze od pancerników zanurzenie umożliwiało im operowanie w [[szkier]]ach i [[fiord]]ach - dlatego klasa ta była szczególnie popularna w marynarkach krajów skandynawskich. Najwięcej jednostek tej klasy - 15 - zbudowała [[Szwecja]]. Po kilka jednostek miały: [[Norwegia]], [[Dania]], [[Finlandia]] (2), a ponadto: Holandia (z przeznaczeniem do obrony swoich kolonii w [[Indonezja|Indonezji]]), Niemcy i Rosja (3).