Stanisław Bietkowski

Stanisław Jan Bietkowski (ur. 19 kwietnia lub 19 września 1891 w Buczaczu, zm. 2 lutego 1949 w Dubrawnie) – polski nauczyciel, porucznik rezerwy kawalerii Wojska Polskiego.

Stanisław Bietkowski
porucznik rezerwy kawalerii porucznik rezerwy kawalerii
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia lub 19 września 1891
Buczacz

Data i miejsce śmierci

2 lutego 1949
Dubrawno

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Piechoty,
1 Pułk Ułanów,
3 Pułk Strzelców Konnych

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa),
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Zasługi (II RP)

Życiorys edytuj

Urodził się 19 kwietnia[1] lub 19 września[2] 1891 w Buczaczu. Był synem Mariana i Heleny z domu Praczyńskiej. Został studentem medycyny.

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Od 3 sierpnia 1914 służył w 2 kompanii III batalionu 1 pułku piechoty w składzie I Brygady. Później służył w 1 szwadronie 1 pułku ułanów pod dowództwem rtm. Władysława Beliny-Prażmowskiego, po czym do połowy marca 1915 przebywał na leczeniu[3]. Jego brat Tadeusz (ur. 1895), także służył w legionach[4]. U kresu wojny od początku listopada 1918 bracia Tadeusz i Stanisław Bietkowscy w stopniach podchorążych w szeregach Lotnego Konnego Oddziału Karabinów Maszynowych Naczelnej Komendzie brali udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[5].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości obaj zostali przyjęci do Wojska Polskiego. Brali udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Stanisław Bietkowski został awansowany do stopnia porucznika rezerwy kawalerii[6][7]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 3 pułku strzelców konnych w garnizonie Wołkowysk[8][9].

Na przełomie lat 20. i 30. był zatrudniony w Państwowym Gimnazjum im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego w Żółkwi, gdzie był nauczycielem gimnastyki i języka niemieckiego, opiekunem hufca i drużyn harcerskich[10][11]. Był działaczem Powiatowej Komisji Wychowania Obywatelskiego Związku Strzeleckiego w Żółkwi[12].

Podczas II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej; w 1945 został aresztowany przez sowietów, skazany na 10 lat łagru[13]. Zmarł 2 lutego 1949 w obozie pracy w Dubrawnie na terenie Mordowii.

Jego żoną była Róża Udziela (1901–1964), z którą miał syna Mariana (1927–2016, harcerz, artysta malarz, docent[14][15]) i córkę Ludmiłę (1930–).

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Wykaz Legionistów Polskich 1914-1918. Stanisław Bietkowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  2. Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2015-08-24].
  3. Lista Strat Legionów Polskich. [VI]. Piotrków Trybunalski: Centralny Oddział Ewidencyjny Departamentu Wojskowego N.K.N., 1916, s. 4.
  4. Wykaz Legionistów Polskich 1914-1918. Tadeusz Bietkowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-08-24].
  5. Iwona Łaptaszynska: Obsada personalna obrony Lwowa 1 - 22.11.1918r.. stankiewicze.com. [dostęp 2015-08-25].
  6. Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 703.
  7. Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 625.
  8. Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 659.
  9. Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 587.
  10. Sprawozdanie Dyrekcji Gimnazjum Państwowego im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego w Żółkwi za rok szkolny 1930/31. Żółkiew: 1931, s. 3.
  11. Sprawozdanie Dyrekcji Gimnazjum Państwowego im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego w Żółkwi za rok szkolny 1931/32. Żółkiew: 1932, s. 3.
  12. Żółkiew. Kurs referentów wychowania obywatelskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 8, nr 108 z 13 maja 1932. 
  13. Relacja syna, Mariana Bietkowskiego.
  14. Marian Bietkowski. „Sakralna architektura drewniana w akwareli”. zpap.org.pl. [dostęp 2016-04-14].
  15. Marian Bietkowski. Nekrolog. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2016-04-14].
  16. Odznaczenia Krzyżem Zasługi wśród Legionistów Okręgu Lwowskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 204 z 9 września 1938. 

Bibliografia edytuj