Stanisław Franciszek Kozłowski

polski inżynier mechanik

Stanisław Franciszek Kozłowski (ur. 24 lutego 1888 we Lwowie, zm. 22 września 1939 tamże) – polski inżynier mechanik.

Stanisław Kozłowski
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1888
Lwów

Data i miejsce śmierci

22 września 1939
Lwów

Zawód, zajęcie

inżynier mechanik

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Urodził się 24 lutego 1888 we Lwowie, w rodzinie Antoniego i Julii z Merkelów. Po ukończeniu gimnazjum rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. Ukończył je w 1906 i podjął pracę na kolei. Od 1916 do 1918 walczył w szeregach Polskiej Organizacji Wojskowej, był uczestnikiem obrony Lwowa. Po 1919 kierował działem elektrycznym Okręgowej Dyrekcji Kolei Państwowych we Lwowie, w 1922 został kierownikiem w elektrowni na Persenkówce, a następnie dyrektorem naczelnym w Miejskim Zakładzie Elektrycznym. Należał do Stowarzyszenie Elektryków Polskich, Związku Rezerwistów oraz Towarzystwa Politechnicznego, gdzie w latach 1920–1923 oraz 1925–1934 pełnił funkcję sekretarza i wiceprzewodniczącego, a 25 marca 1936 wybrany wiceprezesem zarządu[1]. Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Lwowa 22 września 1939 jeden z oddziałów zajął elektrownię i wydał rozkaz jej uruchomienia w ciągu kilku godzin, zaś Stanisław Kozłowski odpowiedział, że jest to niemożliwe, po czym został zastrzelony na terenie elektrowni[2].

Był żonaty ze Stefanią, która podczas wojny została deportowana w głąb ZSRR, zmarła w Londynie 24 czerwca 1981 w wieku 88 lat[3].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Sprawy Towarzystwa. „Czasopismo Techniczne”. Nr 15, s. 268, 10 sierpnia 1936. 
  2. Stanisław Franciszek Kozłowski. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2019-04-19].
  3. Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 41, s. 99, Czerwiec 1981. Koło Lwowian w Londynie. 
  4. M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  5. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.
  6. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 346 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.

Bibliografia edytuj