Stanisław Heyman

polski malarz

Stanisław Heyman (ur. 1843 w Częstochowie, zm. 4 grudnia 1915 w Warszawie[1]) – polski malarz pochodzenia żydowskiego[2].

Stanisław Heyman
Ilustracja
Autoportret 1898
Data i miejsce urodzenia

1843
Częstochowa

Data i miejsce śmierci

4 grudnia 1915
Warszawa

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Monachium

Dziedzina sztuki

malarstwo

Dzieci – Monachium 1875

W latach 1858–1861 studiował malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (3 semestry) i w Dreźnie, a w 1864 został przyjęty do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, gdzie studiował do roku 1866, a następnie w roku 1872. Między pobytami w stolicy Bawarii przebywał w Warszawie, gdzie pracował u Leopolda Horowitza[3][4]. Po studiach pracował w Warszawie. Był członkiem Zachęty, brał udział w jej wystawach przez prawie 30 lat[5].

Stanisław Heyman specjalizował się w portretach (m.in. zbiorowy rodziny Poznańskich i portret Elizy Orzeszkowej), choć czasem malował sceny rodzajowe[6], w obu przypadkach często z życia społeczności żydowskiej[7], oraz portrety, w tym .

Do jego uczniów należeli m.in. Szymon Buchbinder[8] i Edward Loevy[potrzebny przypis].

Obrazy Heymana znajdują się m.in. w zbiorach Muzeów Narodowych: warszawskiego, krakowskiego oraz poznańskiego[9].

Przypisy

edytuj
  1. Sandel 1979, s. 67
  2. Biografia na stronie Żydowskiego Instytutu Historycznego Biografia. jhi.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-24)].
  3. Sandel 1979, s. 66
  4. Biografia na stronie Żydowskiego Instytutu Historycznego Biografia. jhi.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-24)].
  5. Sandel 1979, s. 67
  6. Sandel 1979, s. 67
  7. Biografia na stronie Żydowskiego Instytutu Historycznego Biografia. jhi.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-24)].
  8. Biografia Buchbindera na stronie Żydowskiego Instytutu Historycznego [1]
  9. Sandel 1979, s. 67

Bibliografia

edytuj
  • Sandel E., 1979: Heyman Stanisław. W: Bartnicka-Górska H. i in.: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających, tom III. Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Polska Akademia Nauk, str. 66-68.