Stanisław Lechner
Stanisław Ferdynand Franciszek Lechner (ur. 7 maja 1895 w Klęczanach, zm. w marcu 1970 k. Buenos Aires[1]) – podpułkownik geograf inżynier Wojska Polskiego.
 podpułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
marzec 1970 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się 7 maja 1895 w Klęczanach k. Nowego Sącza, w rodzinie Franciszka i Stanisławy z Wiszniewskich. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Polowej Nr 12[2].
Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej w stopniu porucznika[3]. 1 grudnia 1924 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 2. lokatą w korpusie oficerów geografów[4].
Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 1. lokatą w korpusie oficerów geografów[5]. W marcu 1939 służył w Wydziale Triangulacyjnym Wojskowego Instytutu Geograficznego w Warszawie na stanowisku kierownika referatu obliczeniowego[6].
Od 1920 był mężem Janiny Jarmulskiej (ur. 1899). W 1948 wyjechał z żoną do Argentyny[7].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[8][9]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę (12 maja 1938)
- Znak Naukowy Oficerskiej Szkoły Topografów (11 listopada 1936)[10]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy (Austro-Węgry)
- Brązowy Medal Waleczności (Austro-Węgry)
- Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)[11]
Przypisy
edytuj- ↑ Zbigniew Siemaszko Lata zanikającej nadziei (1942-1945), wyd. Norbertinum, Lublin 2006, s. 15
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1088.
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 63.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 738.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 326.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 495.
- ↑ Wynik w bazie Latynoamerykańskiego Ośrodka Studiów Migracyjnych CEMLA
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1936 roku, s. 27.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1149.
Bibliografia
edytuj- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.