Stanisław Sieklicki
Stanisław Sieklicki ps "Sęp","Kuźma" ,"Longin" (ur. 13 października 1901 w Stupsku zm. 7 marca 1996 w Wińsku) - porucznik wojska polskiego, więzień obozów koncentracyjnych.
![]() | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
13 październik 1901 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
7 marzec 1996 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1917-1922 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
28 Pułk Piechoty |
Stanowiska |
komendant placówki obrony przeciwlotniczej |
Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Życiorys
edytujDzieciństwo i młodość
edytujUrodził się 13 października 1901 w Stupsku w powiecie Mławskim w rodzinie Ludwika (1879-1961) i Leokadii z Purzyckich (1879-1951). Pochodził z rodziny rzemieślniczej wywodzącej się z Mazowsza. Jego ojciec był ceglarzem a matka posiadała zakład krawiecki. Stanisław Sieklicki miał brata Mieczysława (1899-1983), i dwie siostry Irenę Johnson (1912-1997 i Czesławę Kissel (1903-1991). Wczesne lata spędził w Szumsku, w 1908 jego ojciec wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, następnie w 1914 jego matka wraz z dziećmi, w tym samym roku ukonczył naukę w szkole powszechnej w Chorzelach, po wyjezdzie rodziców zamieszkał z dziadkiem Janem Purzyckim (1855-1921).
Wojna Polsko-Bolszewicka
edytujW 1917 wstąpił do POW, w listopadzie 1918 wraz z innymi żołnierzami ziemi Przasnyskiej brał udział w rozbrajaniu Niemców na terenie Przasnysza oraz w ataku na koszary i w tymże miesiącu jako ochotnik Wojska Polskiego w 32 pp. skierowany na Wołyń gdzie uczestniczył w walkach frontowych w okolicy Sarn, Maniewicz, Kowela, Włodzimierza Wołyńskiego. Dwukrotnie ranny, wycofany z frontu i po wyleczeniu skierowany do szkoły podoficerskiej w Łodzi którą ukonczył ze stopniem sierżanta.
II wojna światowa
edytujW maju 1939 roku został powołany do Modlina gdzie odbył tygodniowy kurs dla komendantów placówek obrony przeciwlotniczej. W sierpniu otrzymał sprzęt: mapę terenu, aparat telefoniczny, słupołazy i kabel. Z gminy otrzymał wykaz ludzi obejmujący 25 mężczyzn z kategorią pospolitego ruszenia bez broni. W ciągu lipca i sierpnia w każdą niedzielę prowadził z nimi szkolenie w kierunku Obrony Przeciwlotniczej. Na trzy dni przed wybuchem wojny otrzymał rozkaz postawienia budki za wsią na polu i podłączenia aparatu telefonicznego do linii. Dwa dolne kable to była linia wojskowa. Pierwszy meldunek o ukazaniu się 36 samolotów niemieckich złożył w piątek 1 września 1939 roku około godz. 9. W ciągu następnych dwóch dni jeszcze składał meldunki. W niedzielę, 3 września w godzinach rannych dostał rozkaz zlikwidowania placówki. Aparat zdał dowódcy kompanii 21 pułku piechoty " Dzieci Warszawy", który był w tym czasie w Koziczynie. 4 września udał się do warszawy, po drodze próbował się zaciągnać się do wojska lecz bez skutku. W Warszawie znajdował się do czasu kapitulacji, 29 września wrócił do Czernic Borowych. Na jesieni 1940 roku wstąpił do ZWZ ps. sęp, powierzono mu funkcję "trójki" ośrodka nr 4. 11 września 1942 roku został aresztowany w Czernicach Borowych przez Gestapo pod zarzutem przynależności do ZWZ i osadzony w KL Soldau, 12 kwietnia 1943 roku został przewieziony do KL Auschwitz, odbywał kwarantannę w bloku 8 w obozie macierzystym, po czym skierowano go do Auschwitz III-Monowitz , w obozie został oznaczony numerem 114829. 15 sierpnia 1944 roku został przeniesiony do KL Buchenwald, gdzie otrzymał numer 79325. 29 października 1944 roku został przeniesiony do KL Mittelbau - Dora. 2 maja 1945 został wyzwolony przez wojska amerykańskie. 29 maja wrócił do Czernic Borowych.
Życie prywatne
edytuj6 lutego 1924 wziął ślub z Stanisławą Kamińską (1906-1940) z którą miał czwórkę dzieci, 22 lipca 1945 ponownie ożenił się z Janina Błaszczyszyn z. d. Gadomską, patronką szkoły podstawowej w Czernicach Borowych
- Wywód genealogiczny
Tablice genealogiczne rodu Sieklickich
4. Jan Sieklicki (1843–1897) |
||||||
2. Ludwik Sieklicki (1879–1961) |
||||||
5. Marianna Dąbrowska (?-?) |
||||||
1. Stanisław Sieklicki (1901–1996) |
||||||
6. Jan Purzycki (1855–1921) |
||||||
3. Leokadia Purzycka (1879–1953) |
||||||
7. Aleksandra Roman (1858–?) |
||||||
Awanse
edytuj- szeregowiec – Listopad 1918
- kapral - 1919
- plutonowy - 1920
- sierżant - 5 grudnia 1922
- podporucznik – w czasie okupacji na rozkaz komendanta ZWZ gen. bryg. Stefana Roweckiego "Grota"
- porucznik – 31 grudnia 1990. Rozkaz personalny nr. 227
Ordery i oznaczenia
edytuj- Złoty Krzyz Zasługi z Mieczami
- Krzyż za udział w wojnie 1918-1921 (12 stycznia 1991)
- Krzyż Oświęcimski (11 marca 1987)
- Medal Wojska (15 sierpnia 1948) czterokrotnie
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa”
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
Kategoria:Urodzeni w 1901 Kategoria:Zmarli w 1996 Kategoria:Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej