Stefan Bursche
Stefan Bursche (ur. 3 października 1887 w Wiskitkach, zm. 17 lutego 1940 w lasach lućmierskich) – inżynier mechanik, syn biskupa ewangelickiego Juliusza Bursche i Amalii Heleny z domu Krusche pochodzącej z rodu pabianickich przemysłowców w tamtejszym przemyśle włókienniczym.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
inżynier-mechanik |
| Rodzice |
Juliusz Bursche, Amalia z d. Krusche |
| Dzieci |
Maria, Jadwiga |
W czerwcu 1919 roku rozpoczął pracę w fabryce przemysłu metalowego Towarzystwa Akcyjnego „Józef John” w Łodzi, a następnie w Towarzystwie Akcyjnym Wyrobów Bawełnianych Ludwika Geyera. W roku 1929 przeniósł się do Pabianic, gdzie objął stanowisko członka dyrekcji w tamtejszej fabryce przemysłu bawełnianego Krusche i Ender.
W latach 1926–1929 był naczelnikiem zakładowego oddziału straży pożarnej w fabryce Geyera (XII Oddział Łódzkiej Ochotniczej Straży Ogniowej), był też ławnikiem Sądu Okręgowego w Łodzi oraz aktywnym członkiem zarządu oddziału łódzkiego PCK. Od 8 stycznia 1934 roku był członkiem Rady Szpitalnej w Pabianicach.
9 września 1939 roku[potrzebny przypis] został aresztowany przez Niemców, zwolniony i ponownie aresztowany 9 stycznia 1940 roku, a następnie rozstrzelany 17 lutego w lasach lućmierskich. Symboliczny grób znajduje się na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 9, grób 2/3/4)[1].
Był ojcem dwóch córek: Marii i Jadwigi.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Rapalski Stanisław, Byłem w piekle. Wspomnienia z Radogoszcza, Łódź 1963 (ss. 50 i 134), Łódź 1969 (ss. 62 i 168).
- Kneifel Eduard, Die Pastoren der Evangelische-Augsburischen-Kirche in Polen. Niederbayern [ok. 1969], s. 70.
- „Łódź w Ilustracji”, 24 XI 1935, nr 47, s. 3 (foto: na uroczystości wręczenia świadectw kursu dla członków drużyn ratowniczych PCK; 10 XI 1935)