Stefan Hołówko

polski architekt

Stefan Tadeusz Hołówko (ur. 28 lutego 1921 w Warszawie, zm. 11 września 2009 tamże)[1] – polski architekt i nauczyciel.

Stefan Hołówko
Pełne imię i nazwisko

Stefan Tadeusz Hołówko

Data i miejsce urodzenia

28 lutego 1921
Warszawa

Data i miejsce śmierci

11 września 2009
Warszawa

Narodowość

polska

Alma mater

Politechnika Warszawska

Praca
Biuro
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej
Grób Stefana Hołówko i jego matki Heleny na Cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie

Życiorys

edytuj

W 1050 Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Był projektantem w Biurze Odbudowy Stolicy, przedsiębiorstwie Miastoprojekt Stolica i pracowni urbanistycznej Jeana Benjamina Manevala w Paryżu. Należał do zespołu architektów „Pingwiny”. Był laureatem konkursów architektonicznych. Ponadto pracował jako nauczyciel w Technikum Architektoniczno-Budowlanym im. Stanisława Noakowskiego oraz redaktor w Wydawnictwie „Arkady”[1].

Był autorem lub współautorem m.in. Zespołu Basenów RKS Skra w Warszawie (1972–1973), biurowca Państwowego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych w Warszawie, gmachu Centrali Ogrodniczej w Warszawie (1950), projektu odbudowy i przebudowy pałacu Stanisława Wołowskiego (obecnego Domu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich) w Warszawie (1947–1951) oraz domu wielorodzinnego Głównego Instytutu Pracy przy ul. Noakowskiego 8 w Warszawie (1950–1953)[1]. Za swoje dokonania był kilkakrotnie odznaczany i nagradzany.

Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (kwatera 1-9-3)[2].

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Stefan Hołówko [online], SARP [dostęp 2024-05-12].
  2. Śp. Stefan Hołówko, Grobonet

Bibliografia

edytuj