Stefan Steblecki
Stefan Steblecki (ur. 15 grudnia 1889 w Ropczycach, zm. 14 maja 1926 w Warszawie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 kapitan piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 grudnia 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 maja 1926 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1926 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Początkowo był przydzielony do 1 kompanii I baonu 1 Pułku Piechoty. W grudniu 1914 leczył się w szpitalu uniwersyteckim w Wiedniu[1]. Później został przydzielony do 2 Pułku Piechoty[2]. 1 lipca 1916 został mianowany chorążym piechoty[3]. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, został przyjęty do Polskiego Korpusu Posiłkowego. Nadal służył w 2 pp. Po bitwie pod Rarańczą (15-16 lutego 1918) był poszukiwany przez I Ekspozyturę sądu c. k. 7 Komendy Generalnej jako dezerter[2].
25 października 1918 został przyjęty przez Radę Regencyjną do Wojska Polskiego z byłego PKP, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika[4]. Służył w 3 Pułku Piechoty, który 16 lutego 1919 został przemianowany na 9 Pułk Piechoty Legionów[2][5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 715. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6].
Później został przeniesiony do 71 Pułku Piechoty i przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Ostrów Łomżyński na stanowisko oficera instrukcyjnego[7][8]. W maju 1926 dowodził 2. kompanią (rekrucką) macierzystego 71 pp. 13 maja razem z por. Władysławem Musielskim i dwoma plutonami 71 pp przeszedł na stronę oddziałów podporządkowanych Józefowi Piłsudskiemu. Zginął następnego dnia w czasie walk w Alejach Ujazdowskich w Warszawie[9].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4891
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 4 lutego 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[10]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[11]
Przypisy edytuj
- ↑ I Lista strat 1915 ↓, s. 56.
- ↑ a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 30.
- ↑ Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej Nr 1 z 28 października 1918 roku, poz. 7.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 48, 889.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 49.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 328, 410, 1473.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 290, 354, 1342.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 21 sierpnia 1926 roku, s. 274.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 29, poz. 35.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 328.
Bibliografia edytuj
- Lista Chorych, Rannych, Zabitych i Zaginionych Legionistów do Kwietnia 1915 roku. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjno-Werbunkowy Departamentu Wojskowego NKN, 1915-08-01.
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-10-28].