Stefania Pawlak (ur. 16 października 1908 r. w Trześni[1], zm. 7 maja 2002 r. w Mielcu[1]) – polska nauczycielka, działaczka społeczna, związana z miastem Łęczna.

Stefania Pawlak
Pani Kierowniczka
Data i miejsce urodzenia

16 października 1908
Trześń

Data i miejsce śmierci

7 maja 2002
Mielec

Miejsce spoczynku

cmentarz parafialny w Chorzelowie

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Stefania Pawlak urodziła się jako córka rolników Józefa i Antoniny.

Od dzieciństwa marzyła o zawodzie nauczycielki. W 1929 ukończyła żeńskie seminarium nauczycielskie[2]. Rozpoczęła pracę jako nauczycielka w Rzeczycy Księżej, gdzie pracowała do 1935 r.

W 1935 r. uległa wypadkowi, upadając z ruszającego pociągu, jej obie nogi uległy zmiażdżeniu[1]. Po wypadku zrezygnowała z przyznanej jej renty chorobowej i kontynuowała pracę w zawodzie nauczyciela.

W 1936 r. rozpoczęła pracę nauczycielki w szkole w Łęcznej i kontynuowała ją również w trakcie II wojny światowej, m.in. prowadząc naukę na tajnych kompletach. W czasie wojny angażowała się w pisanie listów do więźniów obozów na prośbę rodzin uwięzionych, przewoziła paczki do przetrzymywanych w więzieniu na lubelskim zamku.

W 1950 r. została powołana na stanowisko kierownika szkoły podstawowej w Łęcznej, które piastowała aż do przejścia na emeryturę w 1974 r. Dzięki jej staraniom rozbudowano budynek szkoły podstawowej o nowe skrzydło, zainicjowała również budowę szkoły "Tysiąclatki". 

W 1975 r. założyła Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Łęczyńskiej, którego została pierwszym prezesem. Kierowała jego pracami do 1981 r.[3][2]

Autorka opracowań na temat historii, zwyczajach, przemysłu i spółdzielczości w Łęcznej. Jak mówiła sama o sobie, spisała wszystkie tajemnice tego miasta[4]. Autorka fotografii pokazujących historyczne przemiany miasta. Prywatną kolekcję obiektów historycznych związanych z miastem przekazała na potrzeby Muzeum Regionalnego w Łęcznej. W Łęcznej nazywana była Panią Kierowniczką[5].

W 1981 wyjechała z Łęcznej i przeprowadziła się do swoich rodzinnych stron w powiecie mieleckim.

Zmarła 7 maja 2002 r. w wieku 93 lat w Mielcu. Została pochowana na cmentarzu parafialnym w Chorzelowie[1].

Jej imieniem nazwano jedną z ulic w Łęcznej[6]

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f Kinga Krasuska: Stefania Pawlak. Łęczna on-line, Serwis Urzędu Miejskiego. [dostęp 2015-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-15)]. (pol.).
  2. a b Janusz Łosowski: Zwyczajne i niezwyczajne biografie w drugim tomie „Łęcznian”. lecznianie.pl. [dostęp 2015-05-12]. (pol.).
  3. Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Łęczyńskiej w swoim X-leciu. „Markuriusz Łęczyński”, s. 3, 1985. Łęczna. 
  4. Wojciech Adamski: Górnicze przedwiośnie: reportaże o Lubelskim Zagłębiu Węglowym. Wydawnictwo Lubelskie, 1976, s. 84.
  5. Ewa Leśniewska. Portrety ludzi zasłużonych dla Łęcznej, Stefania Pawlak. „Merkuriusz Łęczyński”, s. 9-11, 1985. Łęczna. 
  6. Ulica Stefanii Pawlak w Łęcznej. Google Maps. [dostęp 2015-05-12].

Bibliografia edytuj

  • 38 lat w Łęcznej, Stefania Pawlak, Łęczna 1998