Stellit[1]stop odlewniczy kobaltu (44% do 67%), chromu (25% do 32%) i wolframu (2% do 14%) zawierający często także domieszki węgla (0,5% do 4%), żelaza i molibdenu. Stellity charakteryzują się bardzo wysoką twardością, do 64 HRC (bezpośrednio po odlaniu), a zarazem kruchością, wykazują dużą odporność na ścieranie i na wysokie temperatury (do 950 °C), a także wykazują dobrą odporność korozyjną.

Produkty ze stellitu odlewa się i nie wymagają one żadnej obróbki cieplnej. Wykorzystuje się je do produkcji najwyższej jakości noży i narzędzi, części silników spalinowych (duża wytrzymałość na działanie gazów o wysokiej temperaturze) oraz innych elementów pracujących w ekstremalnych warunkach cieplnych. Stellity wykorzystuje się także do napawania powierzchni które są zagrożone zużyciem ściernym.

Nazwa pochodzi od łac. stella oznaczającego „gwiazda”. Badacze struktur zauważyli bowiem charakterystyczne gwiazdy o ostro zarysowanych kształtach w mikrostrukturze badanych przekrojów stopów kobaltu.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Leksykon naukowo-techniczny, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1984, ISBN 83-204-0324-3.