Stenohalinowość
Stenohalinowość (biol.) – brak odporności na zmiany zasolenia wody. Organizmy stenohalinowe w zależności od wartości zakresu tolerancji na zasolenie można podzielić na:
- oligohaloby – słodkowodne, zasolenie do 2‰
- mezohaloby – słonawowodne, zasolenie 2 - 30‰
- euhaloby, polihaloby – słonowodne, zasolenie 30 - 40‰[1]
Oligohaloby, które zupełnie nie znoszą zasolenia określane są jako halofoby lub halokseny. Organizmy, które wymagają dużego zasolenia to halofile (dla roślin i glonów używa się nazwy halofity).
Zjawisko stenohalinowości dotyczy różnych organizmów parzydełkowców, glonów, roślin, ryb i in.
Przeciwieństwem stenohalinowości jest euryhalinowość.
Przypisy edytuj
- ↑ Barbara Kawecka, Pertti Vesa Eloranta: Zarys ekologii glonów wód słodkich i środowisk lądowych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994. ISBN 83-01-11320-0.
Bibliografia
Cz. Jura, Bezkręgowce. Podstawy morfologii funkcjonalnej, systematyki i filogenezy, 2007, s.95.