Sto jedenaście dni letargu
Sto jedenaście dni letargu (wspomnienia z Pawiaka z lat 1942/1943) – pamiętnik z lat 1942-1943 napisany w sierpniu oraz wrześniu 1944 przez Adama Grzymałę-Siedleckiego w domu przyjaciół autora (państwa Woytkiewiczów) w Bielanach Grójeckich[1]. Zadedykowany Jadwidze z Kalm-Podoskich Podoskiej[2].
| Autor | |
|---|---|
| Tematyka |
okupacja niemiecka ziem polskich |
| Typ utworu | |
| Data powstania |
1944 |
| Wydanie oryginalne | |
| Miejsce wydania | |
| Język |
polski |
| Data wydania |
1964 (fragm.), 1966 |
| Wydawca | |
Wydanie edytuj
Pozycja po raz pierwszy ukazała się we fragmentach w czasopiśmie "Za i Przeciw" w 1964, a w całości nakładem Wydawnictwa Literackiego w Krakowie w 1966[1].
Treść edytuj
Pamiętnik był pisany podczas trwania powstania warszawskiego i dotyczy okresu, kiedy autor więziony był przez okupanta niemieckiego w więzieniu na warszawskim Pawiaku. Aresztowano go 11 listopada 1942, a zwolniono 1 marca 1943. Dzieło pisał z "protokolarną obiektywnością", rejestrując szczegółowo codzienne życie więźniów Pawiaka i kreśląc wnikliwie sylwetki poszczególnych osadzonych. Analizie poddał również postawy gestapowców i niższych funkcjonariuszy więziennych. Sportretował mechanizmy działania gestapo odnośnie przetrzymywanych Polaków. Udokumentował zbrodnie i okrucieństwo Niemców[1].
Pamiętnik powstał z półtorarocznym opóźnieniem w stosunku do opisywanych wydarzeń, ponieważ autor po opuszczeniu więzienia był ciężko chory i wyniszczony. Mimo tego praca została przyjęta dobrze i po pierwszym wydaniu w "Za i Przeciw" nie zgłaszano do niej zastrzeżeń merytorycznych, czy faktograficznych[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Adam Grzymała-Siedlecki, Sto jedenaście dni letargu, nota bibliograficzna, Wydawnictwo Literackie, Kraków, 1966, II i III str. obwoluty
- ↑ dedykacja, w: Adam Grzymała-Siedlecki, Sto jedenaście dni letargu, Wydawnictwo Literackie, Kraków, 1966, str. 5
- ↑ Od autora, w: Adam Grzymała-Siedlecki, Sto jedenaście dni letargu, Wydawnictwo Literackie, Kraków, 1966, str. 7-8