Stopnie służbowe energetyki
Stopnie służbowe energetyki (zwane w akcie prawnym "stopnie energetyczne") – zostały ustanowione na mocy Uchwały nr 115/84 Rady Ministrów z dnia 27 sierpnia 1984 r. w sprawie stopni energetycznych oraz służbowych mundurów dla pracowników energetyki „w uznaniu dla ciężkiej i odpowiedzialnej pracy oraz zasług dla energetyki, w celu podniesienia rangi i umocnienia więzi zawodowej pracowników energetyki”. Rozporządzenie to ustanawiało także umundurowanie wyjściowe i służbowe dla niektórych kategorii pracowników energetyki:
- Pracowników zakładów energetycznych okręgów;
- Pracowników jednostek organizacyjnych Dyspozycji Mocy;
- Pracowników przedsiębiorstw budowy sieci elektroenergetycznych;
- Pracowników przedsiębiorstw budownictwa energetycznego;
- Pracowników przedsiębiorstw remontowo-produkcyjnych energetyki;
- Pracowników przedsiębiorstw przemysłu maszyn energetycznych;
- Pracowników jednostek organizacyjnych zaplecza naukowo-badawczego, pomiarowo-badawczego i jednostek projektowych;
- Pracowników szkół energetycznych;
- Pracowników jednostek organizacyjnych nadzorujących i koordynujących[1].
Zasady nadawania stopni
edytujWarunkiem nadania stopnia było zajmowanie określonego stanowiska służbowego w resorcie energetyki lub pełnienie funkcji związanej z tym zawodem, posiadanie odpowiedniego wykształcenia, jak również „odpowiednia postawa ideowo-moralna dająca rękojmię należytego wykonywania zadań zawodowych”.
Zarządzenie nr 16 Ministra Górnictwa i Energetyki z 28 sierpnia 1984 r. (wraz z późniejszymi zmianami) określało, że stopnie generalnego dyrektora i dyrektora energetyki mogły być nadawane osobom posiadającym wyższe wykształcenie, stopnie inżyniera i technika osobom posiadającym odpowiednio wyższe i średnie wykształcenie techniczne, a energetyka i aspiranta — osobom posiadającym wykształcenie zasadnicze zawodowe lub równorzędne kwalifikacje. Określało ono także, że do nadania stopnia po raz pierwszy wymagany był minimum 2-letni staż na zajmowanym stanowisku. Osoby bez wykształcenia zasadniczego zawodowego obowiązywał staż minimum 3-letni, a pracowników przedsiębiorstw budownictwa energetycznego i przedsiębiorstw remontowo-produkcyjnych energetyki — minimum 5-letni przy pracach związanych z energetyką[2].
Stopnie nadawane były raz w roku z okazji Dnia Energetyka. Mianowany na stopień otrzymywał dyplom nadania stopnia energetycznego i legitymację. Uprawnionymi do nadawania stopni energetycznych byli:
- Generalnego Dyrektora Energetyki Polskiej — Prezes Rady Ministrów;
- Generalnego dyrektora i dyrektora — Minister Górnictwa i Energetyki;
- Inżyniera energetyka — Minister Górnictwa i Energetyki lub dyrektor przedsiębiorstwa energetycznego;
- Pozostałych stopni — dyrektorzy zakładów energetycznych i innych właściwych jednostek zajmujących się problematyką energetyczną[1].
Opis dystynkcji
edytujDystynkcje noszone były na kołnierzach marynarek wyjściowych oraz wiatrówek, a także na czapkach mundurowych męskich i beretach damskich. Dystynkcje noszone na kołnierzach miały kształt równoległobocznych patek o wymiarach 35x65 mm, wykonanych z aksamitu koloru granatowego. Na patkach umieszczane były oznaki grup stopni wyszywane bajorkiem koloru złotego. Oznaczenia pojedynczych stopni w poszczególnych grupach miały postać emaliowanych na kolor granatowy rozetek wykonanych z żółtego metalu z wytłoczoną na nich błyskawicą. Rozetki noszone były w ilości od jednej (III stopień) do trzech (I stopień).
Dystynkcje Generalnego Dyrektora Energetyki Polskiej w randze ministra miały postać wyszytego ornamentu w postaci liści dębowych, żołędzi i godła energetycznego. Generalny Dyrektor Energetyki Polskiej w randze podsekretarza stanu nosił bortę generalską i 4 rozetki.
Na czapkach mundurowych męskich dystynkcje noszono na otokach, a na beretach damskich z lewej strony godła[3].
Wykaz stopni służbowych i odpowiadających im stanowisk
edytujOznaka stopnia | Nazwa stopnia | Stanowisko służbowe |
---|---|---|
Aspirant energetyk III stopnia | pracownicy bez kwalifikacji zatrudnieni na stanowiskach robotniczych, posiadający wymagany staż pracy. | |
Aspirant energetyk II stopnia | pracownicy na stanowiskach robotniczych przyuczeni do zawodu, posiadający wymagany staż pracy. | |
Aspirant energetyk I stopnia |
| |
Energetyk III stopnia | wykwalifikowany robotnik z ukończoną zasadniczą szkołą zawodową lub kwalifikacjami równorzędnymi. | |
Energetyk II stopnia | wykwalifikowany monter, mechanik, elektryk, energetyk, obchodowy urządzeń, spawacz, operator posiadający uprawnienia kwalifikacyjne eksploatacji. | |
Energetyk I stopnia | brygadzista. | |
Technik energetyk III stopnia |
| |
Technik energetyk II stopnia | ||
Technik energetyk I stopnia | starszy mistrz (starszy majster). | |
Inżynier energetyk III stopnia |
| |
Inżynier energetyk II stopnia |
| |
Inżynier energetyk I stopnia |
| |
Dyrektor energetyki III stopnia |
| |
Dyrektor energetyki II stopnia |
| |
Dyrektor energetyki I stopnia |
| |
Generalny dyrektor energetyki III stopnia |
| |
Generalny dyrektor energetyki II stopnia |
| |
Generalny dyrektor energetyki I stopnia | podsekretarz stanu i dyrektor w ministerstwie zajmujący się problematyką energetyczną oraz inne osoby szczególnie zasłużone dla energetyki. | |
Generalny Dyrektor Energetyki Polskiej — podsekretarz stanu | podsekretarz stanu lub dyrektor generalny w MGiE — na wniosek ministra. | |
Generalny Dyrektor Energetyki Polskiej — minister | Minister Górnictwa i Energetyki |
Przypisy
edytuj- ↑ a b Uchwała nr 115/84 Rady Ministrów z dnia 27 sierpnia 1984 r. w sprawie stopni energetycznych oraz służbowych mundurów dla pracowników energetyki
- ↑ Zarządzenie nr 16 Ministra Górnictwa i Energetyki z 28 sierpnia 1984 r.
- ↑ Załącznik nr 5 do Zarządzenia nr 16 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 28 sierpnia 1984 r.
- ↑ a b c d zniesiono na mocy Zarządzenia nr 11 MGiE z dn. 12.04 1986 r.
- ↑ a b ustanowiono na mocy Zarządzenia nr 11 MGiE z dn. 12.04 1986 r.
Bibliografia
edytuj- Zbiór przepisów o stopniach energetycznych. Ministerstwo Górnictwa i Energetyki, wrzesień 1984 r.
- Uchwała nr 115/84 Rady Ministrów z dnia 27 sierpnia 1984 r. w sprawie stopni energetycznych oraz służbowych mundurów dla pracowników energetyki
- Załącznik nr 5 do Zarządzenia nr 16 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 28 sierpnia 1984 r