Succinodon
Succinodon putzeri to rzekomy dinozaur ze środkowej Polski, a w rzeczywistości – drewno ze śladami drążeń małży.
Pierwotna interpretacja edytuj
Succinodon putzeri był opisany jako gatunek dinozaura przez Friedricha von Huene w 1941 na podstawie skamieniałości ówcześnie uważanych za kredowe, pochodzących z okolic Bochotnicy w przełomie Wisły. Skamieniałość ta została zinterpretowana jako szczęka zauropoda z rodziny Titanosauridae. Przez około czterdzieści lat Succinodon był traktowany jako jedyna znana skamieniałość dinozaura z Polski[1].
Reinterpretacja edytuj
W 1981 paleontolożki Krystyna Pożaryska i Halina Pugaczewska wykazały, że rzekoma szczęka dinozaura jest w rzeczywistości kawałkiem kopalnego drewna ze śladami drążeń małży (drewnotoczy)[2] z rodziny świdrakowatych. Z punktu widzenia nomenklatury zoologicznej nazwa Succinodon jest więc prawdopodobnym młodszym synonimem rodzaju małży Kuphus. Wiek skamieniałości jest paleoceński[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Krystyna Pożaryska, Halina Pugaczewska, Bivalve nature of Huene's dinosaur Succinodon, „Acta Palaeontologica Polonica”, 26 (1), 1981, s. 27-34 [dostęp 2024-03-13].
- ↑ Marcin Machalski, Granica kreda-trzeciorzęd w przełomie Wisły, „Przegląd Geologiczny”, 46 (11), 1998, s. 1153–1161, ISSN 0033-2151 [dostęp 2024-03-13] (pol.).
Bibliografia edytuj
- Pożaryska, K. & Pugaczewska, H. (1981). Bivalve nature of Huene's dinosaur Succinodon. Acta Palaeontologica Polonica 26 (1): 27–34.
- Lambert, D. (1998) The Wordsworth Book of Dinosaurs. Britain: Mackays of Chatham PLC.