Syn Cieniów

Syn Cieniów – poemat Zygmunta Krasińskiego z 1839 wydany w zbiorze Trzy myśli pozostałe po ś. p. Henryku Ligenzie, poświęcony rozważaniom nad losami ludzkości.

Syn Cieniów

Autor	Zygmunt Krasiński
Typ utworu	poemat
Data powstania	1839
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Paryż
Język	polski
Data wydania	1840

O utworze

Poemat ma formę wierszowanej rozprawy. Powstał zapewne w drugiej połowie 1839, już po zapoznaniu się przez Krasińskiego z Prolegomenami Cieszkowskiego. Krasiński formułuje w nim po raz pierwszy swój system filozoficzny. Poemat ukazuje rozwój ludzkości, owego syna cieniów, który przechodzi ze stanu dzikości poprzez walki, tortury i cierpienia do stanu człowieczeństwa, do miłości chrześcijańskiej, przemieniającej go w syna światłości. Przed człowiekiem stoją nieograniczone możliwości, może ziemię zamienić w raj. Musi jednak odrzucić wszystko co oddziela go od stwórcy, musi złączyć się z Bogiem i zyskać świadomość, że jest cząstką Boga. W tej wędrówce nie jest mu przeszkodą nawet śmierć. Syn cieniów przedstawia drogę ducha, który wychodząc od natury, dochodzi stopniowo do samowiedzy w człowieku i do poznania wzajemnej relacji pomiędzy nim a Bogiem. Proces rozwoju świata okazuje się procesem rozwoju Boga. Wizja Krasińskiego jest optymistyczna, oparta o ideę ewolucji, którą porusza wola życia zanurzona w nieśmiertelności.

Bibliografia

• Zygmunt Krasiński: Dzieła literackie. T. 1. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1973.
• Zygmunt Krasiński: Pisma Zygmunta Krasińskiego. T. 2. Mikołów, Częstochowa: Karol Miarka, 1912.
• Zbigniew Sudolski: Zygmunt Krasiński. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974.