Wikipedia

Szyja (półwysep)

Szyja jako półwysep

Szyja – półwysep, wcinający się głęboko w wody Jeziora Bnińskiego w Bninie (Kórnik). Jest południową częścią końcową wysokiego wzniesienia w rejonie Bnina.

Szyja
{{{alt grafiki}}}
Fragment półwyspu
Państwo

 Polska

Miejscowości

Bnin

Wydarzenia historyczne

istnienie grodzisk

Rodzaj obiektu

półwysep

Położenie na mapie Kórnika
Mapa konturowa Kórnika, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Szyja”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Szyja”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Szyja”
Położenie na mapie powiatu poznańskiego
Mapa konturowa powiatu poznańskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Szyja”
Położenie na mapie gminy Kórnik
Mapa konturowa gminy Kórnik, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Szyja”
Ziemia52°13′36,5722″N 17°06′05,6509″E/52,226826 17,101570
Multimedia w Wikimedia Commons

U nasady półwyspu znajduje się stary cmentarz bniński, na którym usytuowany jest zbiorowy grób ośmiu poległych w latach 1919-1920 Polaków (powstanie wielkopolskie). Sam półwysep mieści natomiast następujące zabytki archeologiczne:

  • pozostałości osady kultury łużyckiej, która istniała od VIII do przełomu VI/V w. p.n.e[1].
  • grodzisko pierścieniowe założone około roku 960, funkcjonujące do lat 30. XI wieku, ufortyfikowane drewniano-ziemnym wałem o wysokości 7-10 metrów, posiadające majdan o wymiarach 60m x 35m
  • około roku 1200 grodzisko odbudowano w podobnej formie poszerzając majdan do 75m x 52m
  • grodzisko stożkowe z XIII wieku, powstałe w wyniku renowacji grodu prawdopodobnie w roku 1233, uznaje się je za wczesnośredniowieczny gród kasztelański
    • w 2 ćwierci XIII wieku na północnym przedpolu warowni wzniesiono strażnicę w formie kopca drewniano-ziemnego z budowlą palisadową na szczycie[2]

Półwysep Szyja był więc najstarszym obszarem osadniczym w rejonie Kórnika. Został ostatecznie opuszczony na przełomie XIII/XIV w., z powodu podniesienia się poziomu wody w tym rejonie, jednak dał początek miejskiemu założeniu Bnina[1].

Dostęp do grodzisk, od strony bnińskiego rynku, stanowi ulica Cmentarna.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Marta Machowska, Joanna Wałkowska (red.): Ewangelicy w gminie Kórnik. Pamięć społeczna i dziedzictwo kulturowe. Poznań: Fundacja Hereditas Culturalis, 2015.
  2. ↑ Kara Michał, Przybył Maciej. Wczesnośredniowieczne grodzisko wklęsłe w Bninie koło Poznania w świetle dotychczasowych ustaleń dendrochronologicznych. „Folia Praehistorica Posnaniensia”, s. 5, 2003. ISSN 0239-8524. (pol.). 

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Szyja_(półwysep)&oldid=72741162”