Tadeusz Ceypek
Tadeusz Ceypek (ur. 15 maja 1904 we Lwowie, zm. 2 kwietnia 1990 w Zabrzu) – profesor nauk medycznych, otolaryngolog, bibliofil, pamiętnikarz, obrońca Lwowa.
| Data i miejsce urodzenia |
15 maja 1904 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 kwietnia 1990 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Tytuł naukowy | |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
| Małżeństwo |
Jadwiga zd. Hoszowska |
| Odznaczenia | |
 
| |
Urodził się w rodzinie, która w 1704 r. osiedliła się we Lwowie. Szkołę podstawową i średnią ukończył w swoim rodzinnym mieście. W latach 1918–1919 jako gimnazjalista wziął udział w obronie Lwowa. W 1923 r. rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza Po ich ukończeniu pracował w Klinice Otolaryngologicznej, broniąc w 1931 r. pracę doktorską. W 1939 r., w miesiąc po zajęciu Lwowa przez Sowietów, dzięki prof. Teofilowi Zalewskiemu otrzymał w warunkach konspiracyjnych stopień doktora habilitowanego. W czasie okupacji należał do Armii Krajowej. W 1946 r. opuścił Lwów, osiedlając się w Zabrzu, gdzie podjął stałą pracę w ambulatorium. Równocześnie dojeżdżał z wykładami do Kliniki Otolaryngologicznej Uniwersytetu Wrocławskiego, której kierownikiem był jego lwowski kolega, prof. Wiktor Jankowski. W 1950 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego i stanowisko kierownika Kliniki Laryngologicznej Śląskiej Akademii Medycznej, a w 1957 tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1953–1978 był specjalistą wojewódzkim w dziedzinie laryngologii. Zainicjował powstania pierwszego na Górnym Śląsku Oddziału Otolaryngologii Dziecięcej przy Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 2 w Zabrzu. Był autorem ok. 100 prac naukowych, promotorem 20 prac doktorskich oraz recenzentem 19 rozpraw doktorskich i 9 habilitacyjnych. Oprócz pracy na uczelni działał w krajowych i zagranicznych towarzystwach naukowych, do których należał. Był bibliofilem i artystą-fotografikiem, zgromadził prywatny zbiór książek. Pochowany na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach, upamiętniony w Panteonie Śląskim[1][2][3].
Swoje wspomnienia z czasów wojny opublikował w książce Lwów w czasach trudnych. Notatki naocznego świadka[4].
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Medal 10-lecia Polski Ludowej[5]
- Odznaka „Za wzorową pracę w służbie zdrowia
- Złota Odznaka „Zasłużony dla Śląskiej Akademii Medycznej.
Przypisy edytuj
- ↑ Tadeusz Ceypek, Lwów w czasach trudnych. Notatki naocznego świadka, wyd. Kraków – Katowice, 2011, s. 124–126, ISBN 978-83-930259-1-6.
- ↑ Ceypek Tadeusz (1904-1990) – PANTEON GÓRNOŚLĄSKI [online] [dostęp 2023-09-15] (pol.).
- ↑ Prof. Tadeusz Ceypek – lekarz i artysta – Serwis Województwa Śląskiego [online], www.slaskie.pl [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Henryk Gaertner, Recenzja: Tadeusz Ceypek, Lwów w czasach trudnych. Notatki naocznego świadka., „Acta Medicorum Polonorum”, 6 (2), 2016, s. 134–135, ISSN 2083-0343 [dostęp 2023-09-15] (pol.).
- ↑ M.P. z 1956 r. nr 29, poz. 391