Tadeusz Diatłowicki
Tadeusz Diatłowicki (ur. 15 lutego 1912 w Łucku[1], zm. 1958), znany też jako Dawid Diatłowicki – podpułkownik, oficer polskiego kontrwywiadu w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego, Komitecie ds Bezpieczeństwa Publicznego oraz Ministerstwie Spraw Wewnętrznych.
 podpułkownik SB
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Jednostki |
Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego |
Od 11 września 1946 starszy referent Wydziału II Departamentu I MBP, następnie od 1 stycznia 1949 kierownik Sekcji 2 Wydziału II Departamentu I MBP. Od 1 lipca 1951 naczelnik Wydziału VII Departamentu I MBP. W tym czasie był łącznikiem z ramienia kontrwywiadu MBP, a następnie oficerem prowadzącym Harry’ego Houghtona ps. Miron, którego przejął I Zarząd Główny Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR i nadał mu ps. Szach. Od 1 czerwca 1953 naczelnik Wydziału VIII Departamentu I MBP. Rok po likwidacji Ministerstwa Bezpieczeństwa (1954) i zastąpieniu go Komitetem ds. Bezpieczeństwa Publicznego, Diatłowicki został naczelnikiem Wydziału IX Departamentu II Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego.
Po likwidacji KdsBP w 1956 roku, został przeniesiony do utworzonego dwa lata wcześniej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, gdzie 28 listopada 1956 roku objął stanowisko starszego referenta Wydziału X Departamentu II Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
W 1957 roku oddelegowany do Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Wietnamie[1]. 28 lutego 1958 roku został zwolniony z MSW.
Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera 28BII-1-13)[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Katalog pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2012-08-24].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Bibliografia
edytuj- Leszek Pawlikowicz, Tajny front zimnej wojny. Uciekinierzy z polskich służb specjalnych 1956-1964, wyd. 1, Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004, ISBN 83-7399-074-7, OCLC 60583456.