Tadeusz Radoński
Tadeusz Radoński (ur. 18 lutego 1804 w Grodzisku Wielkopolskim, zm. 6 września 1873 w Belęcinie) – powstaniec listopadowy.
 Jasieńczyk | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec |
Piotr Radoński |
| Matka |
Marianna Stodulska |
| Mąż |
Joanna Kierska |
| Odznaczenia | |
| |
Syn Piotra h. Jasieńczyk i Joanny Kierskiej h. Jastrzębiec. Uczęszczał do gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. Studiował prawo na uniwersytecie berlińskim. Brał udział w powstaniu listopadowym, walcząc jako oficer 5 pułku artylerii pod wodzą płk. Piątki, z którym odbył całą kampanię w Królestwie i na Litwie. Ranny w czoło na polach Grochowa. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari.
W latach 1846–1848 więziony w Sonnenburgu i Moabicie „za zbrodnie stanu” z powodu udziału w akcji spiskowej. W 1852 wybrany posłem z ramienia Koła Polskiego. Zmarł w Belęcinie koło Leszna, został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan na wzgórzu św. Wojciecha w Poznaniu.
Bibliografia
edytuj- Cmentarz Zasłużonych na wzgórzu św. Wojciecha w Poznaniu, Warszawa-Poznań: PWN, 1982, str. 73.