Tamara (Satsi)
Tamara, imię świeckie Maria Satsi (ur. w 1876 w Uustalo, zm. 1 maja 1942 w okolicach Ałatyru) – mniszka Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, z pochodzenia Estonka, święta nowomęczennica.
| Maria Satsi | |
| ihumenia | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1876 |
| Data i miejsce śmierci |
1 maja 1942 |
| Przełożona monasteru Włodzimierskiej Ikony Matki Bożej w Czeboksarach | |
| Okres sprawowania |
1918–1930 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
19 lipca 1917 |
Życiorys edytuj
Urodziła się w rodzinie estońskiej wyznania luterańskiego, jednak jej rodzice, Georg i Mari Satsi zmarli, gdy miała siedem lat. Od dwunastego roku życia Maria Satsi przebywała w przytułku dla sierot prowadzonym przez żeńską wspólnotę monastyczną, od 1892 znaną jako Piuchticki Monaster Zaśnięcia Matki Bożej. W wieku dziewiętnastu lat Maria została w klasztorze posłusznicą, w kwietniu 1897 złożyła śluby w riasofor. W roku następnym razem z ihumenią monasteru Barbarą (Błochiną) wyjechała z Estonii do eparchii kazańskiej. Razem z ihumenią Barbarą trafiła do monasteru św. św. Kosmy i Damiana i Trójcy Świętej w Kazaniu. Wykonywała obowiązki chórzystki i prowadziła klasztorną korespondencję.
19 lipca 1917 Maria Satsi złożyła przed archimandrytą Sergiuszem (Zajcewem), przełożonym Monasteru Ziłantowskiego w Kazaniu, wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Tamara. Już w roku następnym mniszka Tamara została przełożoną żeńskiej wspólnoty Włodzimierskiej Ikony Matki Bożej w Czeboksarach. W 1924 otrzymała godność ihumenii. Dwa lata później władze radzieckie zlikwidowały monaster, jednak mniszki żyły nadal we wspólnocie w dawnych zabudowaniach klasztornych (w 1927 było ich 34, przed rewolucją około stu). Ostateczna likwidacja klasztoru miała miejsce w 1930, gdy zakonnicom odebrano ostatnie pomieszczenia i cerkiew. Ihumenia Tamara zamieszkał u Anastasii Timofiejewej, którą znała jeszcze z Monasteru Piuchtickiego. W maju 1941 ihumenia spotkała byłego duchownego nazwiskiem Chudow, który następnie fałszywie oskarżył ją o głoszenie antyradzieckich poglądów.
25 czerwca 1941 NKWD przeszukało dom, w którym przebywała mniszka, ją samą zaś uwięziono w Czeboksarach. Ihumenia była przesłuchiwana przez trzy dni, zaprzeczyła stawianym jej oskarżeniom, odrzuciła również zarzuty szpiegostwa. Następnie była konfrontowana z Chudowem, również zaprzeczając, jakoby w rozmowie z nim krytykowała władze radzieckie. Sąd uznał ją za winną zarzucanych jej czynów i skazał ją na dziesięć lat pozbawienia wolności. Mniszkę skierowano do kolonii karnej nr 1 w okolicy miasta Ałatyr, gdzie uwięzieni pracowali przy wyrębie lasu. Tam Tamara (Satsi) zmarła 1 maja 1942, po czym została pochowana w bezimiennym grobie na cmentarzu obozowym.
12 października 2007 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego ogłosił ją świętą, włączając do Soboru Nowomęczenników i Wyznawców Rosyjskich.
Bibliografia edytuj
- Житие преподобномученицы Тамары (Сатси). eparh-chb.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-14)].