Teatr Plastyków
Teatr Plastyków – polski teatr eksperymentalny założony i prowadzony przez Kazimierza Grochmalskiego w poznańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz), stworzył nową jakość w polskim teatrze studenckim[1].
Największe sukcesy trupa teatralna osiągała w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Teatr i koncepcje artystyczne Grochmalskiego badała m.in. prof. Izabela Skórzyńska w monografii naukowej pt. „Teatry poznańskich studentów, 1953-1989. Konteksty, historie, interpretacje”. Według badaczki twórca Teatru Plastyków, który od początku lat 70. XX w. prowadził również znany Teatr Maya[2], porzucając ambicje tworzenia teatru politycznego sięgnął do bogatej tradycji teatru plastycznego, konfrontując ją m.in. z poetyką cyrku jako zjawiska łączącego artyzm z prześmiewczością, komizmem[3].
Z teatrem współpracowało wielu artystów, m.in. Robert Mleczko, który w magazynie Dwutygodnik wspominał, iż w Teatrze Plastyków uczestniczył w akcjach z pogranicza performance i ingerencji w przestrzeń galeryjną[4][5].
Teatr działał również poza Poznaniem, m.in. artystów Teatru Plastyków sprowadził w lutym 1995 do zielonogórskiego Biura Wystaw Artystycznych (BWA) ówczesny dyrektor Wojciech Kozłowski, krytyk teatralny i wykładowca akademicki w Instytucie Sztuk Wizualnych Uniwersytetu Zielonogórskiego[6]. Teatr Plastyków wystawił sztukę pt. „Dzikie pawie”, co opisywała prasa: „Dzikie pawie” – to tytuł spektaklu, akcji Teatru Plastyków z poznańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych. Prowadzony jest przez Kazimierza Grochmalskiego, twórcę teatru „Maja”, jednego z najważniejszych polskich kreatorów teatru alternatywnego. Sztuka w reżyserii Grochmalskiego spotkała się z wielkim zainteresowaniem widowni: Kazimierz Grochmalski, twórca znanego teatru „Maja”, trafił do PWSSP z zadaniem poprowadzenia seminarium teatralnego. Które – jak sam dziś mówi – nie bardzo szło, dopóki w zajęciach nie pojawiło się konkretne działanie. Jak glina w pracowni rzeźby, jak pędzel i farby w pracowni malarstwa. Tu – w pracowni wolnego wyboru – inne jest tylko tworzywo, z którego ma powstać dzieło. Wymagające innego rodzaju warsztatu i innej wyobraźni. (…) Co miesiąc Teatr Plastyków zaprasza do poznańskiego BWA na kolejny pokaz. Zainteresowanie pokazami – niedawno odbył się jedenasty – wskazuje, że ta forma konfrontacji potrzebna jest nie tylko adeptom sztuki[7].
Część zespołu Teatru Plastyków występowała również w Teatrze Maya, m.in. podczas jednego z najważniejszych wydarzeń artystycznych Europy Środkowo-Wschodniej, Malta Festival Poznań[8].
Przypisy Edytuj
- ↑ I. Skórzyńska, Teatry poznańskich studentów, 1953–1989. Konteksty, historie, interpretacje, Wydawnictwo Poznańskie 2002, s. 38.
- ↑ I. Skórzyńska, Teatry poznańskich studentów, 1953–1989. Konteksty, historie, interpretacje, Wydawnictwo Poznańskie 2002, s. 119.
- ↑ I. Skórzyńska, Teatry poznańskich studentów, 1953–1989. Konteksty, historie, interpretacje, Wydawnictwo Poznańskie 2002, s. 220.
- ↑ Dwutygodnik, Projekt Spektakl: autor wideo. Rozmowa z Robertem Mleczką, UZ, 14 października 2022 [dostęp 2022-10-14] (pol.).
- ↑ Encyklopedia Teatru Polskiego , Artykuły, UZ, 14 października 2022 [dostęp 2022-10-14] (pol.).
- ↑ Uniwersytet Zielonogórski , Wydział Artystyczny UZ, UZ, 14 października 2022 [dostęp 2022-10-14] (pol.).
- ↑ BWA, Archiwum BWA, UZ, 14 października 2022 [dostęp 2022-10-14] (pol.).
- ↑ Malta Festival , Artyści i artystki, UZ, 14 października 2022 [dostęp 2022-10-14] (pol.).