Tempo (szachy)
Tempo – w terminologii szachowej oznacza pojedyncze posunięcie (w grze praktycznej) bądź określoną pozycję (w problemistyce).
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 |              | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Najczęściej używane jest w sformułowaniu „strata tempa”, co oznacza wykonanie posunięcia bierką, którą po odpowiedzi przeciwnika należy ponownie wykonać posunięcie, np. w celu uniknięcia jej straty. Jednym z przykładów „straty tempa” we wczesnej fazie partii szachowej jest wariant klasyczny obrony skandynawskiej, powstający po posunięciach:
- 1.e4 d5 2.e:d5 H:d5 3.Sc3
Dzięki posunięciu skoczkiem białe zyskały tempo, gdyż czarne, aby nie stracić hetmana, muszą ponownie wykonać nim posunięcie. „Strata tempa” zazwyczaj jest błędem (chociaż w podanym przykładzie nim nie jest).
W problemistyce szachowej „tempo” oznacza pozycję, w której jedna ze stron zostaje zmuszona do wykonania niekorzystnego dla siebie posunięcia.
Ponieważ w wielu przypadkach jednej ze stron brakuje tylko pojedynczego posunięcia (na które nie ma czasu) do osiągnięcia wygranej, bądź remisu, szachy nazywane są niekiedy „tragedią jednego tempa”[1].
Przypisy
edytuj- ↑ Skarbnica szachowej krainy, [w:] J. Awerbach, M. Bejlin, Wyprawa do krainy szachów, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1978, s. 247–248.
Bibliografia
edytuj- W.Litmanowicz, J. Giżycki, Szachy od A do Z, tom II, Warszawa 1987, s. 1230