Teresa Lelińska
Teresa Lelińska (ur. 21 września 1942 w Warszawie, zm. 29 grudnia 1997 w Przasnyszu) – polska nauczycielka, dyrektorka szkół, działaczka związkowa i społeczna.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 września 1942 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 grudnia 1997 |
| Zawód, zajęcie |
nauczycielka |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
dyrektorka szkoły |
| Partia |
bezpartyjna |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Teresa Lelińska urodziła się 21 września 1942 r. w Warszawie jako córka Henryka (1913–1989) i Zofii z domu Dzielińska. Mieszkała jako dziecko w Rostkowie, gdzie jej ojciec był kierownikiem Szkoły Powszechnej, matka pracownikiem umysłowym. W 1955 r. ukończyła Szkołę Podstawową nr 1[1], następnie w 1959 r. Państwową Szkołę Ogólnokształcącą Stopnia Licealnego w Przasnyszu. W 1965 r. ukończyła studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu i uzyskała tytuł magistra historii. W roku 1965 podjęła pracę w Technikum Mechanicznym i ZSZ w Przasnyszu jako nauczyciel historii. Organizowała obozy wędrowne dla uczniów oraz obozy w Bułgarii czy NRD. Otrzymała za tę działalność srebrną odznakę OHP. Była doceniana i bardzo lubiana przez uczniów. Organizowała krajowe i zagraniczne wycieczki dla nauczycieli. Przez dwie kadencje była prezeską ogniska Związku Nauczycielstwa Polskiego. W latach 1975–1978 objęła funkcję prezesa Rady Zakładowej ZNP w Przasnyszu, a w 1978 r. była członkinią prezydium Miejskiej Rady ZNP w Przasnyszu[2]. W latach 1990–1997 była dyrektorką Zespołu Szkół Zawodowych i zarazem nauczycielką w tej szkole. Była organizatorką izby pamięci narodowej oraz izby historii i tradycji szkoły. Pozyskała, po uzgodnieniu z władzami kościelnymi, pomieszczenia w budynku przeznaczonym pierwotnie na sale katechetyczne, przeznaczając je na sale do praktycznej nauki zawodu, podobnie pozyskała szklarnie od MPGK w Przasnyszu. Zorganizowała nowoczesną siłownię. Za jej kadencji, jako dyrektorki ZSZ, w 1992 r. odbyło się V Sympozjum Klubu Szkół Westerplatte. W tym samym roku z jej inspiracji powołano społeczny komitet budowy Szkoły Rolniczej w Przasnyszu przy ulicy Sadowej[2]. W 1997 r. doczekała się wmurowania aktu erekcyjnego obiektu. Zmarła 29 grudnia 1997 r.[2].
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi – 1994 (Prezydent RP)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej – 1994 (Minister Edukacji Narodowej)
- Złota Odznaka ZNP – 1975
- Srebrna Odznaka "Za Zasługi dla OHP"
Uwagi edytuj
- ↑ Obok sali lekcyjnej izba pamięci narodowej i tradycji szkoły
Przypisy edytuj
- ↑ Drwęcki 1998 ↓, s. 240.
- ↑ a b c Lemanowicz, Włodarczyk, Kruszewski 2014 ↓, s. 52.
Bibliografia edytuj
- Edward Lemanowicz, Wojciech Włodarczyk, Bogusław Kruszewski: Szkoła wielu Pokoleń. Przasnysz: Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych, 2014. ISBN 978-83-921793-7-5.
- Edward Drwęcki: Monografia Publicznej Szkoły Podstawowej nr 1 w Przasnyszu 1918–1998. Przasnysz: Publiczna Szkoła Podstawowa nr 1 w Przasnyszu, Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe im. Adama Chętnika, 1998. ISBN 83-86122-36-6.