The Shape of Jazz to Come

The Shape of Jazz to Come – trzeci album Ornette’a Colemana i pierwszy dla firmy Atlantic Records.

The Shape of Jazz to Come

Wykonawca albumu studyjnego
Ornette Coleman
Wydany	październik 1959
Nagrywany	22 maja 1959
Gatunek	Free jazz
Długość	38:11
Wydawnictwo	Atlantic
Producent	Nesuhi Ertegün
Oceny
AllMusic
Album po albumie
Tomorrow Is the Question! (1959) The Shape of Jazz to Come (1959) Change of the Century (1960)

Historia nagrania albumu

Swój pierwszy album Something Else! Coleman nagrał w 1958 r. dla firmy nagraniowej Contemporary Records z Los Angeles. Płyta charakteryzowała się tym, że była nagrana z pianistą Walterem Norrisem, który swoją grą, znakomitą, ale jednak sformalizowaną, nie dopuścił Dona Cherry’ego i Colemana do swobodnej, nieskrępowanej gry w czasie ich partii solowych.

Podczas następnych sesji firma usunęła co prawda pianino, ale nakazała grać Colemanowi i Cherry'emu z innymi, doświadczonymi muzykami: perkusistą Shellym Manne'em, basistami Redem Mitchellem i Percym Heathem. Gdy nagrania te ukazały się na albumie firmy Contemporary Tomorrow Is the Question! Ornette Coleman był już w firmie Atlantic Records.

Nesuhi Ertegün, który będzie producentem wszystkim albumów Colemana dla firmy Atlantic nie miał żadnych obiekcji, co do zespołu Colemana czyli kornecisty Dona Cherry’ego, basisty Charliego Hadena i perkusisty Billy’ego Higginsa.

Do firmy Atlantic trafili dzięki Johnowi Lewisowi, pianiście z Modern Jazz Quartet, który po wysłuchaniu ich koncertu wypowiadał się o nich do prasy niezwykle pochlebnie. Powiedział m.in. To jest naprawdę jedyna nowa rzecz od innowacji Dizzy’ego Gillespiego, Charliego Parkera i Theloniousa Monka w połowie lat 40 (1960). Następnie załatwił Cherry'emu i Colemanowi uczestnictwo w letniej szkole jazzu w Lenox w stanie Massachusetts, a ponieważ Nesuhi Ertegün był także producentem MJQ, załatwił podpisanie kontraktu Colemana z Atlantic.

Pierwsza sesja nagraniowa dla Atlantic Records odbyła się 22 maja 1959 r. Pomiędzy godziną 9:30 wieczorem a 3:30 w nocy grupa nagrała osiem utworów, z których sześć wypełniło album The Shape of Jazz to Come, siódmy „Just for You” ukazał się na albumie The Art of the Improvisers w 1970 r., a ósmy „Monk and the Nun” ukazał się na płycie Twins w 1971 r.

W porównaniu do nagrań dla Contemporary, była to płyta radykalna. Nie zawierała wyraźnie rozpoznawalnych struktur akordowych i prezentowała równoczesne improwizacje wszystkich muzyków w dużo większym stopniu swobodniejsze i uwolnione od dotychczasowych reguł w porównaniu do dotychczasowego jazzu.

Główną cechą radykalizmu Colemana było odrzucenie grania akordów na instrumentach. Każdy utwór z albumu z reguły rozpoczynał się krótkim melodyjnym wstępem (mniej więcej w stylu ówczesnego jazzu), a potem następowała kilkuminutowa improwizacja, po której następowała repetycja głównego tematu utworu. W sumie przypominało to jeszcze dotychczasową konstrukcję utworu (temat–solo–repetycja tematu), jednak z odrzuceniem akordowych struktur.

Reakcje na muzykę Colemana były różnorodne. Krytyk Martin Williams napisał w Jazz Review, że to, co Ornette Coleman gra będzie miało głęboki i przenikający wpływ na cały charakter muzyki jazzowej. Niektórzy z wielkich jazzmanów (Charles Mingus, Miles Davis, Dizzy Gillespie) przyjęli postawę defensywną, obawiając się, że ich własna muzyka stanie się tak przestarzała, jak swing stał się w momencie tryumfu bebopu. Natomiast John Coltrane, Sonny Rollins i inni całkowicie otworzyli się na nową muzykę.

Grupa, która skutecznie opróżniała z publiczności kluby, w których grała, nagle zaczęła je zapełniać.

W 2003 album został sklasyfikowany na 246. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone.

Muzycy

• Ornette Coleman – saksofon altowy
• Don Cherry – kornet
• Charlie Haden – kontrabas
• Billy Higgins – perkusja

Utwory

• Strona pierwsza – 1–3
• Strona druga – 4–6

1.	Lonely Woman	4:59
2.	Eventually	4:23
3.	Peace	9:04
4.	Focus on Sanity	6:51
5.	Congeniality	6:47
6.	Chronology	6:07
		38:11

Opis płyty

• Producent – Nesuhi Ertegün
• Studio – Radio Recorders, Hollywood, Kalifornia.
• Nagranie – piątek, 22 maja 1959, 9:30 wieczorem–3:30 w nocy
• Firma nagraniowa – Atlantic Records
• Numer katalogowy – 1317
• Data wydania – październik 1959
• Czas trwania – 37 min. 41 sek.
• Fotografie, fotografia na okładce – William Clayton
• Tekst na okładce – Martin Williams
• Projekt okładki – Marvin Israel

Bibliografia

• Iain Anderson. This Is Our Music. Free Jazz, the Sixties, and American Culture. University of Pennsylvania Press, Filadelfia 2007 ISBN 978-0-8122-3980-5
• Lloyd Peterson. Music and the Creative Spirit. Innovators in Jazz, Improvisation and the Avant Garde. The Scarecrow Press, Lanham 2006 ISBN 978-0-8108-5284-6
• Howard Mandel. Miles, Ornette, Cecil. Jazz Beyond Jazz. Routledge, Nowy Jork 2008 ISBN 0-415-96714-7
• Ekkehard Jost. Free Jazz. Da Capo Press, [brak miejsca wydania] 1994 ISBN 0-306-80556-1
• BillB. Martin BillB., Avant Rock, Chicago: Open Court, 2002, ISBN 0-8126-9500-3, OCLC 48620278 . Brak numerów stron w książce
• Robert Palmer. Beauty is a Rare Thing. Broszura do wydania pudełkowego.

Linki zewnętrzne

• Tekst Martina Williams z okładki albumu ang.