Tomasz z Gubina – pierwszy wójt dziedziczny[1] i lokator[a][2] Poznania (w 1253[3]) na lewym brzegu Warty. Jak wskazuje przydomek, pochodził z Gubina.

Książęta Przemysł I i Bolesław Pobożny, lokując miasto na prawie magdeburskim[4] zobowiązali Tomasza z Gubina do sprowadzenia osadników niemieckich[b], których on prawdopodobnie przeniósł z pogranicza śląsko-saskiego[5]. Nadali jemu i jego potomstwu wójtostwo dziedziczne, dzięki temu posiedli różne przywileje finansowe i gospodarcze (m.in. otrzymywali część pieniędzy z kar nakładanych na mieszkańców). Otrzymał również władzę sądowniczą w nowym mieście[c].

Potomstwo

edytuj

Zgodnie z przywilejem lokacyjnym, potomkowie Tomasza z Gubina stali się wójtami dziedzicznymi i rządzili w Poznaniu do 1314, kiedy nastąpiła konfiskata urzędu przez Władysława Łokietka[6][7]. Kolejno byli to[8]: Rajnold[d], Tylo[e], Przemko[f].

Zestawienie potomków Tomasza z Gubina (na zielono zaznaczono potomków będących wójtami Poznania):

 
 
 
NN
 
 
 
Tomasz z Gubina
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Przemysł
 
Rajnold
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ludwik
 
Tylo
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Przemko
 
 
 

Zobacz też

edytuj
  1. ...uczciwemu mężowi Tomaszowi i jego potomstwu dajemy dla lokowania na prawie niemieckim miasto, które powszechnie zwane jest Poznań, potwierdzając w nim ośmioletnią wolność.

    Przywilej lokacyjny Poznania-Tekst z odpisu z 1877 opartego na transumpcie z 1298 roku
  2. Ponieważ zaś wójt do wymienionego miasta i wsi powyższych przywoła Niemców i osadzi ich, po upływie wolności...

    Przywilej lokacyjny Poznania-Tekst z odpisu z 1877 opartego na transumpcie z 1298 roku
  3. Oddajemy niemniej wspomnianemu wójtowi i jego potomstwu władzę rozstrzygania i orzekania we wszelkich sprawach sądowych, to jest w pojedynkach sądowych, w sprawach o pobicie, powieszenie i we wszelkich sprawach, które by powstały między Polakami i Niemcami w samym mieście i poza nim, tak daleko, jak sięga terytorium jego.

    Przywilej lokacyjny Poznania-Tekst z odpisu z 1877 opartego na transumpcie z 1298 roku
  4. syn Tomasza
  5. syn Przemysła, wnuk Tomasza z Gubina
  6. prawnuk Tomasza z Gubina, syn Ludwika, wnuk Przemysła

Przypisy

edytuj
  1. Jacek Wiesiołowski: Władze miasta Poznania. T. 1, 1253-1793. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2003, s. 1. ISBN 83-87847-84-4.
  2. Jacek Wiesiołowski: Ratusz. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2004/2, s. 7. ISSN 01373552.
  3. Zofia Wojciechowska. Staropolskie akta miejskie w Archiwum Państwowym w Poznaniu. „Poznański Rocznik Archiwalno-Historyczny”. 2003/2004, s. 60, 2004. Archiwum Państwowe w Poznaniu. Archiwum Państwowe w Poznaniu. ISSN 1232-7840. 
  4. Jacek Łuczak: Spacerownik Poznański. Warszawa: AGORA, 2010, s. 33. ISBN 978-83-268-0055-9.
  5. Rafał Witkowski: Żydzi w Poznaniu. Poznań: Wydawnictwo Miejskie Poznania, 2012, s. 17. ISBN 978-83-7768-046-9.
  6. Jacek Wiesiołowski: Władze miasta Poznania. T. 1, 1253-1793. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2003, s. 3. ISBN 83-87847-84-4.
  7. Władze miejskie. „Kronika Miasta Poznania”. 1999/1, s. 14. Wydawnictwo Miejskie Posnania. ISSN 0137-3552. 
  8. Jacek Wiesiołowski: Władze miasta Poznania. T. 1, 1253-1793. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2003, s. 1-5. ISBN 83-87847-84-4.

Bibliografia

edytuj
  • Jacek Wiesiołowski: Władze miasta Poznania. T. 1, 1253-1793. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2003. ISBN 83-87847-84-4.
  • Władze miejskie. „Kronika Miasta Poznania”. 1999/1. Wydawnictwo Miejskie Posnania. ISSN 0137-3552.