Ulica Mikołaja Reja w Radomiu

ulica w Radomiu

Ulica Mikołaja Reja w Radomiu (dawniej Spacerowa) – ulica w Radomiu wyznaczająca granicę między dzielnicami Miasto Kazimierzowskie i Śródmieście[1]

ulica Mikołaja Reja
Śródmieście
Ilustracja
Kościół ewangelicko-augsburski
Państwo

 Polska

Miejscowość

Radom

Długość

ok. 500 m

Przebieg
Pl. Kazimierza Wielkiego
ul. A. Tybla
ul. A. Wolność
Pl. im ks. R. Kotlarza
Położenie na mapie Radomia
Mapa konturowa Radomia, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Mikołaja Reja”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „ulica Mikołaja Reja”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Mikołaja Reja”
51,404245°N 21,142967°E/51,404245 21,142967

Ulica Reja biegnie od ronda ks. Romana Kotlarza do placu Kazimierza Wielkiego[2]. Znajduje się w ciągu drogi powiatowej nr 5347W[2]. Ulica Reja łączy się z ulicami: Wolność i Aleksandra Tybla[3]. Długość ulicy wynosi około 500 metrów[4].

Ulica, jako Spacerowa, powstała w połowie XIX w. na północnym odcinku dawnej fosy okalającej mury miejskie[5][6]. W domu pod numerem 4 mieszkał i tworzył Walery Przyborowski – pisarz, uczestnik powstania styczniowego, nauczyciel w Miejskiej Szkole Handlowej w Radom[7]. Na ścianie budynku znajduje się tablica upamiętniająca pisarza[7]. W czasie II wojny światowej ulica Reja stanowiła granicę getta radomskiego[7].

Zabytki

edytuj
Rejestr zabytków

W rejestrze zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa znajdują się poniższe obiekty położone przy ulicy Reja[8][9]:

  • nr 1 (Szewska 17) – dom, 1. poł. XIX w.
  • nr 7kościół ewangelicko-augsburski, XVIII–XIX w.
  • nr 6 – zespół domu (dom, oficyna, budynek gospodarczy, ogród z dziedzińcem), XVIII–XIX w.
  • nr 26 – dom, po 1820
  • zespół klasztorny jezuitów (dawniej benedyktynek), XVII, XIX w.
Gminna ewidencja zabytków

Do Gminnej Ewidencji Zabytków Miasta Radomia, oprócz obiektów z rejestru zabytków, wpisane są też budynki[10]:

  • nr 3 – dom murowany, 1. ćw. XIX w.
  • nr 4 – dom murowany, 1824
  • nr 8 – dom murowany, poł. XIX w.
  • nr 16 – dom murowany, 1. poł. XIX w.
  • nr 22, 22a – dom murowany, 2. poł. XIX w.
  • nr 24 – dom murowany, 2. poł. XIX w.
  • nr 27 – dom murowany, 2. poł. XIX w.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Gminny program opieki nad zabytkami dla gminy miasta Radomia na lata 2017–2020. Urząd Miejski w Radomiu. [dostęp 2019-10-18].
  • Spacerkiem po Radomiu. Informator turystyczny. Ewa Kutyła (tekst, zdjęcia), Remigiusz Kutyła (zdjęcia). Wyd. IV. Radom: Gmina Miasta Radomia. Biuro Sportu i Turystyki, 2015.
  • Studium historyczno-urbanistyczne śródmieścia Radomia. Radom: Miejska Pracownia Urbanistyczna Radom, 1998.