Ursida
parvordo ssaków
Ursida – parvordo ssaków z podrzędu psokształtnych (Caniformia) w obrębie rzędu drapieżnych (Carnivora).
| Ursida | |||
| Tedford, 1976[1] | |||
 Przedstawiciel parvordo – biruang malajski (Helarctos malayanus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Parvordo |
Ursida | ||
| Rodziny | |||
| |||
Podział systematyczny edytuj
Do parvordo należy jedna występująca współcześnie rodzina[2]:
- Ursidae G. Fishcer, 1817 – niedźwiedziowate
Do parvordo należą również rodziny wymarłe[3]:
- Amphicynodontidae Simpson, 1945
- Amphicyonidae Haeckel, 1866 – amficjony
- Hemicyonidae Frick, 1926
Rodzaje wymarłe o niepewnej pozycji systematycznej i nie sklasyfikowane w żadnej z powyższych rodzin[3]:
- Adracon Filhol, 1884 – jedynym przedstawicielem był Adracon quercyi Filhol, 1884
- Amphicticeps Matthew & Granger, 1924
- Campylocynodon Chaffee, 1954 – jedynym przedstawicielem był Campylocynodon personi Chaffee, 1954
Przypisy edytuj
- ↑ R.H. Tedford. Relationship of Pinnipeds to Other Carnivores (Mammalia). „Systematic Biology”. 25 (4). s. 363–374. DOI: 10.2307/2412511. (ang.).
- ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 27. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b J.S. Zijlstra, Ursida Tedford, 1976, Hesperomys project (Version 23.3.0), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-05-07] (ang.).