Wikipedia

Viviane Dorsile

francuska lekkoatletka, sprinterka i biegaczka średniodystansowa

Viviane Dorsile, później El Haddad i Tual (ur. 1 czerwca 1967 w Sainte-Anne na Gwadelupie[1][2]) – francuska lekkoatletka, sprinterka i biegaczka średniodystansowa, mistrzyni Europy, dwukrotna olimpijka.

Viviane Dorsile
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1967
Sainte-Anne

Wzrost

170 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Mistrzostwa Europy
złoto Helsinki 1994 sztafeta 4 × 400 m
Halowe mistrzostwa Europy
brąz Paryż 1994 bieg na 400 m
Igrzyska śródziemnomorskie
złoto Radis 2001 sztafeta 4 × 400 m
Igrzyska frankofońskie
srebro Ottawa 2001 sztafeta 4 × 400 m

Życiorys edytuj

Zajęła 8. miejsce w biegu na 400 metrów i 5. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1990 w Splicie[3]. Zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na halowych mistrzostwach świata w 1991 w Sewilli[4]. Odpadła w eliminacjach biegu na 800 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie[1]. Zdobyła brązowy medal w biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1994 w Paryżu, przegrywając jedynie z lekkoatletkami rosyjskimi Swietłaną Gonczarienko i Tatjaną Aleksiejewą[5].

Zwyciężyła w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Francine Landre, Dorsile, Évelyne Élien i Marie-José Pérec) na mistrzostwach Europy w 1994 w Helsinkach[6]. Czas uzyskany w begu sztafetowym (3:22,34) jest aktualnym (listopad 2022) rekordem Francji[7]. Zajęła 4. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów w zawodach pucharu świata w 1994 w Londynie (sztafeta francuska reprezentowała Europę)[8]. Odpadła w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów na mistrzostwach świata w 1995 w Göteborgu[9]. Zajęła 8. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów i odpadła w półfinale biegu na 800 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1996 w Atlancie[1]. Na mistrzostwach Europy w 1998 w Budapeszcie zajęła 6. miejsce sztafecie 4 × 400 metrów i odpadła w półfinale biegu na 800 metrów[10]. Zajęła 3. miejsce w biegu na 800 metrów w zawodach superligi pucharu Europy w 1999 w Paryżu[11].

Zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów (która biegła w składzie: Anita Mormand, Peggy Babin, Dorsile i Marie-Louise Bévis i zajęła 7. miejsce w biegu na 400 metrów przez płotki na igrzyskach frankofońskich w 2001 w Ottawie[12]. Zwyciężyła w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Mormand, Dorsile, Bévis i Landre) oraz zajęła 5. miejsce w biegu na 400 metrów przez płotki na igrzyskach śródziemnomorskich w 2001 w Radisie[13].

Była mistrzynią Francji w biegu na 400 metrów w 1991 oraz w biegu na 800 metrów w 1992, 1996 i 1998, wicemistrzynią w biegu na 400 metrów w 1990 oraz w biegu na 800 metrów w 1995 i 2000, a także brązową medalistką w biegu na 400 metrów w 1994, w biegu na 800 metrów w 1993 i 2003 oraz w biegu na 400 metrów przez płotki w 2001. W hali była mistrzynią swego kraju w biegu na 400 metrów w 1991 i 1994 oraz wicemistrzynią na tym dystansie w 2000[14][15][16].

Była rekordzistką Francji w biegu na 800 metrów z czasem 1:59,29, uzyskanym 27 czerwca 1992 w Narbonie. Dwukrotnie poprawiała rekord Francji w sztafecie 4 × 400 metrów do wskazanego powyżej wyniku 3:22,34 z Helsinek w 1994[17]. Również dwukrotnie ustanawiała halowy rekord Francji w biegu na 400 metrów co czasu 51,92 s (13 marca 1994 w Paryżu)[2]

Rekordy życiowe edytuj

Rekordy życiowe Dorsile[2][18]:

  • bieg na 400 metrów – 52,02 s (25 kwietnia 1992, Fort-de-France)
  • bieg na 800 metrów – 1:59,29 (27 czerwca 1992, Narbona)
  • bieg na 400 metrów przez płotki – 57,21 (30 czerwca 2001, Saint-Étienne)
  • bieg na 400 metrów (hala) – 51,92 s (13 marca 1994, Paryż)

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Viviane Dorsile [online], olympedia.org [dostęp 2022-11-04] (ang.).
  2. ↑ a b c VIVIANE TUAL DORSILE [online], Fédération Française d’Athlétisme [dostęp 2022-11-04] (fr.).
  3. ↑ European Athletics Championships Munich 2022 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 618, 621 [dostęp 2022-11-04] (ang.).
  4. ↑ World Athletics Statistics Handbook. World Athletics Indoor Championships Belgrade 2022 [online], World Athletics, s. 177 [dostęp 2022-11-04] (ang.).
  5. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 460 [dostęp 2022-11-04] (ang.).
  6. ↑ European Athletics Championships Munich 2022 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 633 [dostęp 2022-11-04] (ang.).
  7. ↑ Records (Actuel) National [online], Fédération Française d’Athlétisme [dostęp 2022-11-04] (fr.).
  8. ↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 87 [dostęp 2022-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
  9. ↑ World Athletics Championships Oregon 22. Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 401 [dostęp 2022-11-04] (ang.).
  10. ↑ European Athletics Championships Munich 2022 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 641, 645 [dostęp 2022-11-04] (ang.).
  11. ↑ European Cup A Final and Super League (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2022-11-04] (ang.).
  12. ↑ Gérard Dupuy, Jeux de la Francophonie. Résultats par année [online], cdm.athle.com, 25 stycznia 2021, s. 6 [dostęp 2022-11-04] (fr.).
  13. ↑ Gérard Dupuy, Jeux méditerranéens [online], cdm.athle.com, 5 lipca 2022, s. 8–9 [dostęp 2022-11-04] (fr.).
  14. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1981 à 1990 [online], cdm.athle.com, 13 czerwca 2022, s. 256 [dostęp 2022-11-04] (fr.).
  15. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1991 à 1998 [online], cdm.athle.com, 5 maja 2022, s. 3, 28, 43, 96, 108, 133, 171, 196, 278 [dostęp 2022-11-04] (fr.).
  16. ↑ Championnats de France de 1999 à 2003 [online], Fédération Française d’Athlétisme [dostęp 2022-11-04] (fr.).
  17. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 236 i 371. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  18. ↑ Viviane Dorsile w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2022-11-04].

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Viviane_Dorsile&oldid=73004463”