Władysław Cyga (oficer)
Władysław Cyga[a] (ur. 11 maja 1893 w Brzesku, zm. 10 lipca 1942 w KL Auschwitz) – major sanitarny Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 major sanitarny
| |
| Data i miejsce urodzenia |
11 maja 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 lipca 1942 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1918, 1920, 1928–1939 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
wykładowca |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 11 maja 1893 w Brzesku, w rodzinie Jana, pomocnika kancelaryjnego w urzędzie skarbowym, i Julii z Kostrzewskich[2].
W lipcu 1928 jako oficer rezerwy został powołany do służby czynnej i przydzielony do kadry oficerów służby zdrowia z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Oficerskiej Szkoły Sanitarnej[3]. Obowiązki służbowe wykonywał w laboratorium chemicznym Zakładu Higieny. W listopadzie 1929 został przeniesiony ze Szkoły Podchorążych Sanitarnych do Centralnej Szkoły Wychowania Fizycznego w Warszawie na stanowisko wykładowcy fizyki i chemii[4][5]. 15 maja 1930 prezydent RP przemianował go na oficera zawodowego w stopniu kapitana w korpusie oficerów administracji (dział sanitarny) ze starszeństwem z dnia 1 grudnia 1920 i 2. lokatą[6]. 12 marca 1933 prezydent RP nadał mu stopień majora z dniem 1 stycznia 1933 i 2. lokatą w korpusie oficerów administracji (grupa oficerów administracji sanitarnych)[7]. W styczniu 1934 został przeniesiony do korpusu oficerów sanitarnych, w tym samym stopniu i starszeństwie oraz 15. lokatą[8]. W marcu 1939 pełnił służbę w Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie na stanowisku wykładowcy i kierownika pracowni fizyki[9].
Podczas okupacji aresztowany przez Niemców w Krakowie. 11 czerwca 1942 został wywieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie zginął 10 lipca tego roku[2].
Był żonaty, miał córkę Annę Barbarę (ur. 7 sierpnia 1923).
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7285 – 17 maja 1922[10]
- Krzyż Niepodległości – 12 maja 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[11]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie – 1922 i 1923 „za czyny orężne w czasie bojów b. Legionów Polskich”[12][13][1]
- Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”[14]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 18 marca 1932 „za zasługi na polu wychownia fizycznego i przysposobienia wojskowego”[15][16]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 – 1928
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości – 1928
- austro-węgierskie
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy[2]
- Brązowy Medal Honorowy Czerwonego Krzyża
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 387.
- ↑ a b c Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-11-02].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928, s. 226.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929, s. 395.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 381, 829.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930, s. 197.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933, s. 47.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 31 stycznia 1934, s. 61.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 452.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 26 stycznia 1923, s. 66.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 50 z 1 grudnia 1922, s. 872, odznaczony po raz pierwszy.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 12 czerwca 1923, s. 391, odznaczony po raz pierwszy i po raz drugi.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 27.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 65, poz. 87.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 19 marca 1932, s. 208.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.