Władysław Jażdżewski
Władysław Jażdżewski (ur. 28 sierpnia 1835 w Poznaniu, zm. 28 czerwca 1895 tamże)[1] – adwokat, archeolog, społecznik i członek Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
Życiorys
edytujBył uczniem gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. Następnie kształcił się na uniwersytetach w Berlinie i we Wrocławiu. W 1862 uzyskał patent asesorski. Był adwokatem i notariuszem w Bleicherode i w Nordhausen. Brał udział w kampaniach 1866 i 1870–1871. Potem powrócił do Poznania na stałe, gdzie obdarzono go godnością radcy sprawiedliwości (Justizrat).
Z zamiłowania był archeologiem. Jako członek Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk zorganizował Komisję, a następnie Wydział Archeologiczny PTPN oraz był redaktorem "Roczników" Towarzystwa[2]. Był współredaktorem czasopisma „Zapiski archeologiczne poznańskie”. Opublikował pracę „Wykopaliska jarocińskie”. W „Wiadomościach Numizmatyczno-Archeologicznych” publikował swoje doniesienia naukowe na temat wykopalisk w okolicach Poznania.
Zmarł 1895 w Poznaniu. Spoczywa na cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan[3].
Córka Władysława – Emilia Antonina (1877–1917) została żoną Zygmunta Zakrzewskiego.
Przypisy
edytuj- ↑ Władysław Jażdżewski - www.sejm-wielki.pl
- ↑ U źródeł archeologii Wielkopolski - www.muzarp.poznan.pl
- ↑ Red. Maria Aleksandra Smoczkiewiczowa – "Cmentarz Zasłużonych na Wzgórzu św. Wojciecha w Poznaniu", PWN, Warszawa-Poznań 1982, s. 47, ISBN 83-01-04101-3