Władysław Sidziński
Władysław Sidziński vel Torba[a] (ur. 25 kwietnia 1887 w Sidzinie, zm. 6 listopada 1962) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 kwietnia 1887 |
|---|---|
| Data śmierci |
6 listopada 1962 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant PKU |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 25 kwietnia 1887 we wsi Sidzina, w rodzinie Stanisława i Agnieszki z domu Hardek[2][3][4][5].
Po odbyciu jednorocznej ochotniczej służby wojskowej został mianowany kadetem piechoty ze starszeństwem z 1 stycznia 1913 i przydzielony w rezerwie do c. i k. Pułku Piechoty Nr 90 w Jarosławiu. W szeregach tego oddziału wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach[6], a następnie walczył na frontach I wojny światowej[7][8][9]. 18 grudnia 1914 awansował na podporucznika[10], a 1 sierpnia 1916 na porucznika rezerwy[11].
Służył w 31 Pułku Piechoty[12]. 19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Baonie Zapasowym 31 Pułku Piechoty[13]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 336. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. W lipcu tego roku został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy batalionu sztabowego 31 pp[15][16]. W 1924 został przesunięty na stanowisko dowódcy III batalionu[17], a w sierpniu 1927 przesunięty na stanowisko kwatermistrza[18]. 26 stycznia 1928 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 8. lokatą w korpusie oficerów piechoty[19]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 81 Pułku Piechoty w Grodnie na stanowisko dowódcy II batalionu, detaszowanego w Sokółce[20][21]. W marcu 1929 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Sieradz na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta[22]. W marcu 1932 został zatwierdzony na stanowisku komendanta PKU[23][24]. Z dniem 1 lipca 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i skierowany na dwumiesięczny urlop, a z dniem 31 sierpnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku[25][26]. Zmarł 6 listopada 1962 i został pochowany na cmentarzu Rakowickim[27].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości – 4 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[28][2][29][30]
- Krzyż Walecznych[31]
- Złoty Krzyż Zasługi – 1935 „za zasługi w służbie wojskowej”[32]
9 maja 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości ponownie rozpatrzył wniosek, lecz Krzyża Niepodległości z Mieczami nie przyznał[2].
- austriackie
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami[9]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[9]
- Krzyż Wojskowy Karola[9]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[33]
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 59 z 30 grudnia 1922, s. 953.
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-25].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-25].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-25].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-25].
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 373, 559.
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 450.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 602.
- ↑ a b c d Ranglisten 1918 ↓, s. 763.
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 180.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 168.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 110, 921.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920, s. 769.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 32.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922, s. 548.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 215, 402.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 200, 346.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 25 sierpnia 1927, s. 261.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928, s. 19.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 137.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 95, 167.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929, s. 90.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 226.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 21, 523.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 85, 103.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 171, wg autora obowiązki komendanta PKU pełnił do 1936.
- ↑ Lokalizator grobów. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. [dostęp 2023-11-25].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-25].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 19 marca 1934, s. 106.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 21.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 listopada 1935, s. 122.
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 559.
Bibliografia edytuj
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918–1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.