Włodzimierz Szymanowicz
Włodzimierz Szymanowicz (ur. 3 września 1946 we Wrocławiu, zm. 4 marca 1967 w Warszawie) – polski malarz i grafik, poeta[1], zaliczany do poetów przeklętych[2].
| Data i miejsce urodzenia |
3 września 1946 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 marca 1967 |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki |
Urodził się 3 września 1946 roku[2] jako syn Jadwigi i Kazimierza Szymanowiczów; jego matka miała pochodzenie arystokratyczne, ojciec żydowskie[1]. Zajmował się głównie malarstwem i grafiką, pisał także wiersze[2]. Szymanowicz zmarł tragicznie w Warszawie 4 marca 1967 roku[1] w wieku 20 lat na skutek obrażeń po upadku z okna. Okoliczności jego śmierci są niejasne, według części świadków zdarzenia popełnił samobójstwo, według innych został z okna wypchnięty[3].
Jego twórczość nie została wydana za życia. Publikacja tomików poezji nastąpiła głównie dzięki staraniom jego matki. Obecnie najbardziej znany jest dzięki wierszom, które posłużyły za teksty utworów muzycznych[1]. W 1974 roku, podczas XII Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, główną nagrodę za piosenkę do wiersza Szymanowicza Zaproście mnie do stołu zdobyła Elżbieta Wojnowska (muz. Henryk Alber)[2]. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 18F-5-3)[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Włodzimierz Szymanowicz. [dostęp 2011-12-05]. (pol.).
- ↑ a b c d Paulina Pawliczak: Zaproście go do stołu... Włodzimierz Szymanowicz 3 IX 1946 - 4 III 1967. [dostęp 2011-12-05]. (pol.).
- ↑ Zaproście go do stołu... Włodzimierz Szymanowicz 3.09.1946 - 4.03.1967. 2013-01-01. [dostęp 2014-01-04]. (pol.).
- ↑ Włodzimierz Szymanowicz [hasło w wyszukiwarce internetowej] [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2024-05-27].