Wejście do parku publicznego w Arles
Wejście do parku publicznego w Arles (hol. Wandelaar met krant in het plantsoen, ang. Entrance to the Public Park in Arles) – obraz Vincenta van Gogha (nr kat.: F 566, JH 1585) namalowany we wrześniu 1888[1] podczas pobytu w miejscowości Arles.
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1888 |
| Medium | |
| Wymiary |
72,4 × 90,8 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Powstanie obrazu
edytuj20 lutego 1888 Vincent van Gogh opuścił Paryż i udał się do Arles, dokąd przybył następnego dnia[2]. Motywem wyjazdu była potrzeba powrotu do natury, podjęta pod wpływem zainteresowań sztuką japońską. Artysta postanowił osiedlić się na południu Francji, aby swoje nabyte w Paryżu doświadczenia ugruntować i sprawdzić wobec bujnej i barwnej śródziemnomorskiej przyrody[3]. W maju 1888 wynajął niewielki dom, nazwany Żółtym Domem, do którego wprowadził się we wrześniu. Mieszkał w nim wspólnie z Paulem Gauguinem w okresie od listopada do grudnia[4].
Tematem szeregu obrazów van Gogha stał się w tym czasie park miejski, rozciągający się, po przeciwnej stronie, niż Żółty Dom, placu Lamartine. Sam park nie przedstawiał sobą nic niezwykłego. Był to normalny miejski park z malowniczo podciętymi krzewami i żywopłotami, do którego przychodzili mieszkańcy, aby wypocząć[5]. Van Gogh namalował 15 obrazów z motywem parku; kilka z nich połączył w serię pod nazwą „Ogród poetów”. Obraz Wejście do parku publicznego w Arles przedstawia fragment parku z wejściem do niego, przypuszczalnie naprzeciwko położonego po stronie północnej Żółtego Domu[6].
O namalowaniu obrazu (razem z innymi) van Gogh wspominał bratu w liście z 11 października:
Namalowałem nowe płótno rozmiaru 30, a zamierzam zacząć kolejne nowe tego wieczora, kiedy zapalą gaz. To, które mam zrobione, to jeszcze jeden ogród[7].
Z kolejnego listu wynikało, iż obraz ten był, razem z 15 innymi, przeznaczony do dekoracji Żółtego Domu[8].
Opis
edytujObraz zakupił w 1930 Duncan Phillips, amerykański miłośnik i kolekcjoner sztuki, założyciel galerii własnego imienia. Uważał on van Gogha za artystę „na przemian japońskiego i gotyckiego”. Opisując w żywych i pełnych entuzjazmu słowach Wejście do parku dał upust własnemu zamiłowaniu do ekspresji w malarstwie nowoczesnym. Malowidło określił mianem „krzyku duszy, triumfu i radości w słońcu”, wskazując, iż van Goghowi przy pomocy pędzla i kilku farb udało się przewyższyć w intensywności światło samego życia. Artysta uchwycił puls natury i promieniujące ciepło widoczne w pełnej intensywnego blasku ścieżce prowadzącej do ogrodu, w bogactwie kolorów: błękitów, zieleni, żółcieni i oranżu, lśniących w słońcu, i w drzewach o różnych kształtach i teksturach w głębi parku, rzucających mroczny, chłodny cień, w zakamarkach którego można znaleźć schronienie[6].
Przypisy
edytuj- ↑ David Brooks (Vincent van Gogh Gallery): The Paintings: Entrance to the Public Park in Arles. [dostęp 2013-02-05]. (ang.).
- ↑ D. M. Field: Van Gogh. Chartwell Books, Inc., 2006, s. 196. ISBN 0-7858-2011-6. (ang.).
- ↑ Wiesław Juszczak: Postimpresjoniści. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1985, s. 105. ISBN 83-221-0258-5.
- ↑ Brian Petrie: Van Gogh. Oxford: Phaidon Press Ltd., 1985, s. 70. ISBN 0-7148-1631-0. (ang.).
- ↑ Ingo F. Walther, Rainer Metzger, Michael Hulse (tłum.): Van Gogh: The Complete Paintings. Vol. I & II. Köln: Taschen, 2010, s. 408. ISBN 978-3-8365-2299-1. (ang.).
- ↑ a b The Phillips Collection: Entrance to the Public Gardens in Arles. [dostęp 2013-02-05]. (ang.).
- ↑ Van Gogh Museum, Amsterdam: 701: To Theo van Gogh. Arles, Wednesday, 10 or Thursday, 11 October 1888.. [dostęp 2013-02-05]. Cytat: J’ai fait nouvelle toile de 30 et je compte en commencer une nouvelle ce soir lorsqu’on allumera le gaz. Celle que je viens de faire est encore un jardin. (fr.).
- ↑ Van Gogh Museum, Amsterdam: 701: To Theo van Gogh. Arles, Saturdday, 13 October 1888.. [dostęp 2013-02-05]. (fr.).