West End – popularne określenie grupy teatrów ulokowanych w centralnym Londynie, w okolicy o tej samej nazwie, o łącznej rocznej liczbie widzów przekraczającej 13 milionów osób[1]. Teatry West Endu uważane są powszechnie za mekkę i najbardziej lukratywną, z ekonomicznego punktu widzenia, część brytyjskiego teatru komercyjnego. W świecie brytyjskiej kultury pojęcie to ma znaczenie analogiczne jak nowojorski Broadway w USA.

Londyński Palace Theatre (2008)

Lokalizacja edytuj

 
Lyceum Theatre, w którym grany jest musical Król Lew

Pierwszy teatr w tym rejonie, Theatre Royal, powstał tu w roku 1663[2]. Obecnie około czterdziestu teatrów znajduje się w rejonie ograniczonym ulicami:

Najwięcej teatrów znajduje się przy ulicach:

Charakterystyka edytuj

W repertuarze dominują głównie lżejsze formy teatralne, jak musicale, komedie i farsy. Większość teatrów powstało w epoce wiktoriańskiej oraz następującej po niej edwardiańskiej. Są własnością prywatną. Ponieważ w większości są zabytkami, proces ich dostosowania do współczesnych wymagań bezpieczeństwa, wygody widzów (toalety, miejsca dla niepełnosprawnych, bary) jest kosztowny i skomplikowany. W roku 2004 był szacowany na kwotę 250 milionów funtów.

Siedem teatrów West Endu jest zarządzane przez Really Useful Group[3], spółkę której jedynym udziałowcem jest kompozytor Andrew Lloyd Webber. Drugim dużym zarządcą teatrów jest spółka Delfont Mackintosh[4] (będąca własnością producenta Camerona Mackintosha), która zarządza również siedmioma teatrami.

Rekordy West Endu edytuj

Długość grania przedstawień nie zależy wyłącznie od sprzedaży biletów (przy czym musicale są zwykle dłużej grane niż przedstawienia dramatyczne). Na West Endzie zostało ustanowione większość rekordów frekwencyjnych w historii teatru, m.in.:

 
Her Majesty’s Theatre – tu wystawiany jest Upiór w Operze

Innymi znanymi z West Endu spektaklami są m.in.:

W ostatnich latach nasila się tendencja do przerabiania na musicale hitów filmowych. Przykładem takich musicali są m.in.: Król Lew, Priscilla, Królowa Pustyni, Lakier do Włosów czy Billy Elliot.

Lista teatrów edytuj

Teatr Liczba miejsc
Adelphi Theatre 1500
Aldwych Theatre 1200
Ambassadors Theatre 330
Apollo Theatre 796
Apollo Victoria Theatre 2208
Arts Theatre 350
Cambridge Theatre 1231
Coliseum Theatre 2358
Comedy Theatre 796
Criterion Theatre 588
Dominion Theatre 2163
Duchess Theatre 479
Duke of York’s Theatre 640
Fortune Theatre 432
Garrick Theatre 656
Gielgud Theatre 937
Her Majesty’s Theatre 1216
London Palladium 2286
Lyceum Theatre 2100
Lyric Theatre 967
New London Theatre 1100
Noël Coward Theatre 872
Novello Theatre 1050
Palace Theatre 1400
Piccadilly Theatre 1232
Phoenix Theatre 1012
Playhouse Theatre 786
Prince Edward Theatre 1618
Prince of Wales Theatre 1160
Queen’s Theatre 989
Royal Opera House 2262
Savoy Theatre 1150
Shaftesbury Theatre 1400
St Martin’s Theatre 550
Haymarket Theatre 888
Theatre Royal przy Drury Lane 2196
Trafalgar Studios 1 380
Trafalgar Studios 2 100
Vaudeville Theatre 690
Victoria Palace Theatre 1550
Wyndhams Theatre 759

Nagrody związane z West Endem edytuj

Kilka nagród teatralnych jest związanych bezpośrednio z West Endem. Są to:

  • Laurence Olivier Award
  • Evening Standard Award – nagroda londyńskiej popołudniówki
  • London Critics’ Circle Theatre Award – nagroda londyńskich krytyków teatralnych

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj