Wił (mitologia)

Wił – upiór z wierzeń słowiańskich^[1].

Miał bardzo szpetną postać starca z żółtą brodą, dwoma rzędami długich zębów i płytkami kostnymi przypominającymi ostrze piły, wyrastającymi z grzbietu, wzdłuż kręgosłupa. Wił pojawiał się nocami w chatach, aby podglądać życie mieszkańców. Czaił się w ciszy, najczęściej przyczepiony do belki powały. Kiedy wszyscy domownicy poszli spać, wybierał ofiarę, stawał przy jej łóżku i wydawał z siebie okropny pisk. Przebudzony człowiek zastygał w bezruchu widząc przed sobą potwora, nie mogąc wydusić z siebie słowa. Wił nie pozwalał na odwrócenie wzroku i nie dawał się uderzyć. Trwał tak przy przerażonym do świtu; niekiedy człowiek umierał podczas tej nocy z wycieńczenia i strachu^[1].

Zobacz też

Wiła – żeński duch słowiański.
Zmora – demon słowiański również męczący ludzi we śnie.

Przypisy

↑ ^a ^b PawełP. Zych PawełP., WitoldW. Vargas WitoldW., Bestiariusz słowiański: część pierwsza i druga, Wydanie I, dodruk, Legendarz, Olszanica: Bosz, 2022, s. 405, ISBN 978-83-7576-620-2 [dostęp 2024-07-15] .

[:0-1] PawełP. Zych PawełP., WitoldW. Vargas WitoldW., Bestiariusz słowiański: część pierwsza i druga, Wydanie I, dodruk, Legendarz, Olszanica: Bosz, 2022, s. 405, ISBN 978-83-7576-620-2 [dostęp 2024-07-15] .

[1]