Wicepremierzy Wielkiej Brytanii

Urząd zastępcy premiera nie jest urzędem konstytucyjnym i jego powołanie zależy wyłącznie od woli premiera. Stanowisko zastępcy nie niesie ze sobą szczególnych uprawnień, zwykle jest więc łączone z innymi resortami.

Wielka Brytania Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Wielkiej Brytanii Ustrój polityczny Ustrój polityczny Wielkiej Brytanii Konstytucja Konstytucja Wielkiej Brytanii Common law Władza ustawodawcza Parlament Izba Gmin Przewodniczący Spiker Izba Lordów Przewodniczący Lord spiker Monarcha Monarcha Kolejność precedencji Wspólnota Narodów Władza wykonawcza Premier Tajna Rada Gabinet Gabinet cieni Władza sądownicza Sądownictwo Sąd Najwyższy Prokurator generalny Kontrola państwowa Kontrola państwowa Finanse Bank Anglii Samorząd terytorialny Podział administracyjny Wielkiej Brytanii Samorząd terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Partia Konserwatywna Partia Pracy Szkocka Partia Narodowa Liberalni Demokraci Wybory Wybory parlamentarne: 2019 Wybory do PE: 2019 Referenda: 2016 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Wielkiej Brytanii

Portal Wielka Brytania

Zastępcy premiera Wielkiej Brytanii

• 1942–1945: Clement Richard Attlee
• 1945–1951: Herbert Morrison
• 1951–1955: Anthony Eden
• 1962–1963: Rab Butler
• 1979–1988: William Whitelaw, 1. wicehrabia Whitelaw
• 1989–1990: Geoffrey Howe
• 1995–1997: Michael Heseltine
• 1997–2007: John Prescott
• 2010–2015: Nick Clegg
• 2021–2022: Dominic Raab
• 2022–2022: Thérèse Coffey
• od 2022: Dominic Raab

Pierwsi sekretarze stanu

• 1962–1963: Rab Butler
• 1964–1966: George Brown
• 1966–1968: Michael Stewart
• 1968–1970: Barbara Castle
• 1995–1997: Michael Heseltine
• 2001–2007: John Prescott
• 2009–2010: Peter Mandelson, baron Mandelson of Foy and Hartlepool
• 2010–2015: William Hague
• od 2015: George Osborne