Wielicka Kopa
Wielicka Kopa (słow. Velická kopa, niem. Flecht, węg. Fonatos) – mało wybitne wzniesienie o wysokości 2227 m n.p.m., jedno z ostatnich w masywie Granatów Wielickich w słowackich Tatrach Wysokich. Wielicka Kopa od Dwoistej Turni oddzielona jest Dwoistą Przełęczą, a od Niedźwiedzich Czub – Niedźwiedzią Przełęczą. Należy do grupy Granackich Turni – wyższej z dwóch części Granatów Wielickich.
 Wielicka Kopa widoczna nieco na prawo od Dwoistej Turni (pierwsze wybitniejsze wzniesienie) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2227 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
4 sierpnia 1897 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°09′55″N 20°09′38″E/49,165278 20,160556
| |
Na niektórych mapach jako wysokość Wielickiej Kopy podaje się wysokość 2206 m. Wysokość ta nie jest prawidłowa, dotyczy ona najprawdopodobniej punktu zwornikowego znajdującego się nieco poniżej wierzchołka. W miejscu tym odgałęzia się mała grań opadająca w kierunku Doliny Wielickiej, w której znajdują się Wyżni Wielicki Przechód (przez który biegnie Granacka Ławka) i Wielka Wielicka Strażnica.
Wierzchołek Wielickiej Kopy jest odwiedzany rzadko, najczęściej przy wejściu na pobliską Dwoistą Turnię. Dostępny jest jedynie dla taterników.
Historia edytuj
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Edward Muhle, 4 sierpnia 1897 r. – letnie (pierwsze znane wejście, wcześniejsze wejścia są prawdopodobne)
- Karol Englisch, Károly Jordán, Johann Franz senior i Johann Hunsdorfer junior, 2 stycznia 1902 r. – pierwsze prawdopodobne wejście zimowe
- Zygmunt Klemensiewicz i Jerzy Maślanka, 6 kwietnia 1909 r. – pierwsze pewne wejście zimowe.
Bibliografia edytuj
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIII. Litworowy Szczyt – Staroleśna Szczerbina. Warszawa: Sport i Turystyka, 1967.