Wielka Rogata Szczerbina

Wielka Rogata Szczerbina (słow. Veľká Rohatá štrbina[1]) – przełączka w Wołowym Grzbiecie – odcinku grani głównej Tatr pomiędzy Czarnostawiańską Przełęczą (Východné Mengusovské sedlo, 2340 m) i Żabią Przełęczą Wyżnią (Vyšné Žabie sedlo, 2235 m), którym biegnie granica polsko-słowacka. Jest położona na wysokości ok. 2355 m, pomiędzy Rogatą Granią (Rohatý hrebeň) od północnego zachodu a Rogatą Turniczką (Rohatá vežička, ok. 2360 m) od południowego wschodu[1][2].

Wielka Rogata Szczerbina
Ilustracja
Państwo

 Polska
 Słowacja

Wysokość

ok. 2355 m n.p.m.

Pasmo

Karpaty, Tatry

Sąsiednie szczyty

Rogata Grań, Rogata Turniczka

Data zdobycia

11 września 1905

Pierwsze wejście

K. Bröske, S. Häberlein

Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wielka Rogata Szczerbina”
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole znajduje się punkt z opisem „Wielka Rogata Szczerbina”
Ziemia49°10′47,3″N 20°04′23,5″E/49,179806 20,073194

Przełęcz jest stosunkowo wybitna. W jej sąsiedztwie znajdują się inne przełączki, ale Wielka Rogata Szczerbina jest rozpoznawalna zarówno od strony Doliny Mięguszowieckiej, jak i od strony Doliny Rybiego Potoku. Ma kształt litery U, a w jej siodle znajduje się turniczka przypominająca róg[3]. Turniczka ma dwa wierzchołki o wysokości około 5 m. Od niej pochodzą nazwy przełączki i sąsiednich obiektów[2].

Z Wielkiej Rogatej Szczerbiny na słowacką stronę, na południowy zachód, opada depresja. Przecina ją Ścieżka Obejściowa. Około 15 m poniżej niej znajduje się 15-metrowej wysokości pas niezbyt stromych płyt. Poniżej płyt jest już tylko piarżyste zbocze opadające na próg oddzielający dolne i górne piętro Wołowej Kotlinki. Na polską stronę, do Zachodu Grońskiego opada szeroka i krucha depresja o deniwelacji około 100 m. Nad zachodem tym obrywa się ona około 10 metrowej wysokości stromym progiem[2].

Taternictwo

edytuj
Pierwsze wejście
Pierwszego wejścia na Małą Rogatą Szczerbinę dokonali Katherine Bröske i Simon Häberlein 11 września 1905 r. podczas przejścia grani Wołowego Grzbietu. Zimą pierwsi byli tu Aleksander Rokita i Stanisław Worwa 14 kwietnia 1949 r.[3]
Drogi wspinaczkowe
  1. Z Zachodu Grońskiego północną depresją; I, na krótkim odcinku II w skali UIAA, czas przejścia30 min, kruszyzna,
  2. Ścieżka Obejściowa; 0+, jedno miejsce II, czas przejścia 1 godz.,
  3. Południowo-zachodnią depresją; 0, 30 min[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b Grzegorz Barczyk, Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Ryszard Jakubowski (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5.
  2. a b c d Władysław Cywiński, Wołowy Grzbiet, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2006, ISBN 83-7104-037-7.
  3. a b Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Cubryna – Żabia Turnia Mięguszowiecka, t. 6, Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1952.