Wielki Lodowy Kopiniak
Wielki Lodowy Kopiniak (słow. Veľká ľadová kopa[1]) – turnia znajdująca się w górnej części Lodowej Grani w słowackich Tatrach Wysokich. Od strony północno-zachodniej graniczy z Małą Lodową Kopą – niższym wierzchołkiem Lodowej Kopy, od którego oddzielają go trzysiodłowe Lodowe Wrótka. Z kolei na południowy wschód od Wielkiego Lodowego Kopiniaka znajduje się Pośredni Lodowy Kopiniak, oddzielony Lodowym Karbem[2].
 Wielki Lodowy Kopiniak – najwyższa turnia na prawo od Lodowych Wrótek pośrodku zdjęcia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′42,5″N 20°11′08,6″E/49,195139 20,185722
| |
Północno-wschodnie stoki opadają z Wielkiego Lodowego Kopiniaka do Doliny Pięciu Stawów Spiskich, południowo-zachodnie – do Dolinki Lodowej. Wierzchołek ma kształt kopulasty i znajduje się tuż ponad Skrajnymi Lodowymi Wrótkami, na końcu niemal poziomej grani szczytowej. Na wierzchołek Wielkiego Lodowego Kopiniaka nie prowadzą żadne szlaki turystyczne. Dla taterników turnia jest łatwo osiągalna z Lodowego Karbu[2].
Pierwsze wejścia:
- letnie – Janusz Chmielowski, Károly Jordán, Jan Nowicki, przewodnicy Klemens Bachleda, Paul Spitzkopf i tragarz Stanisław Stopka, 14 sierpnia 1903 r.,
- zimowe – Valéria Kovárová, Edita Krenová, Manicová, Maňa Mičiková, Bárdoš i Alexander Huba, 19 kwietnia 1946 r.[2]
Nazwa szczytu pochodzi od Lodowego Szczytu, w którego masywie się znajduje. Kopiniakiem mieszkańcy Podtatrza nazywają górę kopiastą, zazwyczaj mniejszą od kopy[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 409–410. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVIII. Lodowa Przełęcz – Lodowy Zwornik. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1993, s. 54–57.