Wierzba amerykańska

Wierzba amerykańska, Amerykanka – przemysłowa odmiana wikliny sprowadzona w 1885 roku przez niemieckiego mistrza koszykarskiego Ernsta Hoedta z Ameryki Północnej do Wielkopolski. Hoedt wykorzystując przywiezione z Ameryki sadzonki założył w okolicach rodzinnego Trzciela plantację i tak powstała „trzcielska amerykanka”. Odmiana znakomicie przyjęła się w wielkopolskim klimacie i stamtąd rozprzestrzeniła się na ziemiach polskich, a następnie w Europie. Wyróżnia się zwartym i dorodnym drewnem o stosunkowo małym rdzeniu, jest odpowiednio giętka. Nadaje się do uprawy na wszystkich glebach zasobnych i wilgotnych. Obecnie ta odmiana zajmuje 70% powierzchni wszystkich upraw wikliny.

Tablica informacyjna w Muzeum Wikliniarstwa i Chmielarstwa w Nowym Tomyślu

W wikliniarstwie polskim odmiana ta tradycyjnie podnoszona była do rangi samodzielnego gatunku i nazywana Salix americana Hoedt[1], jednak nie jest on rejestrowany w taksonomicznych bazach danych. Pod nazwą Salix americana opisana została w 1858 roku wierzba rosnąca w rejonie Alaski, której uznaną nazwą jest Salix barrattiana Hook.[2]

Przypisy

edytuj
  1. Henryk Bukiewicz, Stanisław Zwoliński: Uprawa i eksploatacja wikliny. Warszawa: Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, 1979, s. 102-103. ISBN 83-02-00286-0.
  2. Salix barrattiana Hook.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-11-09].

Bibliografia

edytuj