Wikipedia:Zajawka wyróżnionego artykułu/Obóz Internowania nr 6 w Aleksandrowie Kujawskim

Obóz Internowania nr 6 w Aleksandrowie Kujawskim – polski obóz internowania przeznaczony dla żołnierzy armii Ukraińskiej Republiki Ludowej, powstały w konsekwencji postanowień polsko-radzieckiej umowy rozejmowej z 12 października 1920, przegranej militarnej wojsk Armii URL z Armią Czerwoną, która nastąpiła w listopadzie 1920 r. i internowania żołnierzy Armii URL na terenie Polski. Działał oficjalnie do 9 października 1921. Obóz, przewidywany początkowo dla trzech tysięcy żołnierzy, na przestrzeni niecałego roku istnienia mieścił w szczytowym momencie 3565 osób, przez większość czasu funkcjonowania ponad 3000 internowanych. Rozlokowany został w barakach wzniesionych przez wojsko niemieckie w 1914 lub 1915. Internowani w większości byli oficerami i żołnierzami 6 Siczowej Dywizji Strzelców (największa grupa), 4 Dywizji Kijowskiej oraz 3 Żelaznej Dywizji Armii URL. Komendantem obozu powołanym przez polskie władze wojskowe był mjr Alfred Jogiel, zaś wewnętrznym komendantem ukraińskim – gen. Marko Bezruczko, uprzednio dowódca 6 Dywizji. Czytaj więcej…