Wiktor Borysowycz Olijnyk, ukr. Віктор Борисович Олійник, ros. Виктор Борисович Олейник, Wiktor Borisowicz Olejnik (ur. 30 sierpnia 1960 w miasteczku Kelmieńce, w obwodzie czerniowieckim, Ukraińska SRR) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika lub napastnika, trener piłkarski.

Wiktor Olijnyk
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Wiktor Borysowycz Olijnyk

Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1960
Kelmieńce

Wzrost

182 cm

Pozycja

pomocnik/napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1981 Frunzeneć Sumy ? (10)
1982–1984 Bukowyna Czerniowce 126 (55)
1985–1986 Metałurh Zaporoże 73 (12)
1986–1989 Bukowyna Czerniowce 128 (68)
1990 Karpaty Lwów 5 (2)
1991 Bukowyna Czerniowce 13 (2)
1991–1992 Cracovia 11 (3)
1992 Bukowyna Czerniowce 8 (1)
1992–1993 FK Chaskowo 10 (2)
1993–1994 Bukowyna Czerniowce 37 (5)
1994–1995 Zirka-NIBAS Kirowohrad 38 (13)
1995 Nistru Otaci 10 (5)
1996–1999 Bukowyna Czerniowce 38 (3)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2000–2010 Bukowyna Czerniowce (asystent)
2010–2013 Bukowyna Czerniowce (dyr.sportowy)
2014– Bukowyna Czerniowce (dyr.generalny)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera piłkarska edytuj

W 1981 rozpoczął karierę piłkarską w klubie Frunzeneć Sumy. Pierwszy trener O.H. Putiewski. Przed sezonem w 1982 roku dołączył do Bukowyny Czerniowce, z którą w tym samym roku wygrał ukraińską strefę drugiej ligi. Od 1985 do 1986 grał w pierwszoligowym Metałurhu Zaporoże, chociaż miał ofertę od wyższoligowego Metalista Charków. W 1987 powrócił do Bukowyny, a w następnym sezonie został najlepszym strzelcem zespołu (24 goli) i pomógł klubowi wygrać ukraińską strefę drugiej ligi, ale w turnieju finałowym nie dostał się do pierwszej ligi. Następnie Bukowyna Czerniowce ze znanym trenerem Juchymem Szkolnykowym zajęła 2. miejsce w ukraińskiej strefie. Przed rozpoczęciem sezonu 1990 skutecznym strzelcem zainteresowali się drugoligowe Karpaty Lwów, ale ze względu na sytuację rodzinną (w Czerniowcach rósł jego 2-letni syn, przyszły piłkarz Denys) rozegrał w lwowskiej drużynie tylko 5 gier. Potem występował w zagranicznych klubach - w polskiej Cracoviy i bułgarskim FK Chaskowo. Przed i po graniem w nich wracał ciągle do Bukowyny. Latem 1994 przeszedł do klubu Zirka-NIBAS Kirowohrad, a po roku ponownie wyjechał za granicę, tym razem do mołdawskiego Nistru Otaci. Na początku 1996 po raz kolejny wrócił do Bukowyny Czerniowce, w której zakończył karierę piłkarza w roku 1999[1].

Kariera trenerska edytuj

Po zakończeniu kariery piłkarza rozpoczął pracę szkoleniowca. Najpierw pracował w sztabie szkoleniowym klubu Bukowyna Czerniowce jako asystent trenera[2], a 2010 do 15 października 2013 obejmował stanowisko dyrektora sportowego[3]. Obecnie pracuje jako dyrektor generalny klubu[4].

Sukcesy i odznaczenia edytuj

Sukcesy piłkarskie edytuj

Bukowyna Czerniowce

Sukcesy indywidualne edytuj

  • król strzelców Bukowyny Czerniowce: 24 goli (1988)

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj