Wiktor Wujaczicz
Wiktor Łukjanowicz Wujaczicz (ros. Виктор Лукьянович Вуячич; ur. 11 lipca 1934 w Charkowie, zm. 17 września 1999 w Mińsku) – radziecki wokalista estradowy, Ludowy Artysta Białorusi.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8f/%D0%9C%D0%BE%D0%B3%D0%B8%D0%BB%D0%B0_%D0%BF%D0%B5%D0%B2%D1%86%D0%B0_%D0%92%D0%B8%D0%BA%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B0_%D0%92%D1%83%D1%8F%D1%87%D0%B8%D1%87%D0%B0.jpg/220px-%D0%9C%D0%BE%D0%B3%D0%B8%D0%BB%D0%B0_%D0%BF%D0%B5%D0%B2%D1%86%D0%B0_%D0%92%D0%B8%D0%BA%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B0_%D0%92%D1%83%D1%8F%D1%87%D0%B8%D1%87%D0%B0.jpg)
Dzieciństwo spędził w Rubcowsku na Ałtaju, już wtedy zajmując się muzyką. Pełnił służbę w jednostce wojskowej marynarki Morza Bałtyckiego, był solistą w zespole artystycznym Floty Bałtyckiej. W 1957 przeniósł się do Mińska, tam uczył się i występował w zespole pieśni i tańca Białoruskiego Okręgu Wojskowego, w Państwowym Chórze Ludowym Białorusi w chórze radiowym.
Z pieśnią „Pamiat´ sierdca” Ihara Łuczanka i Michaiła Jasienia został w 1966 laureatem I Wszechzwiązkowego Konkursu Artystów Estradowych w Moskwie, w 1968 otrzymał II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie „Złoty Orfeusz” w Bułgarii.
Po 1991 występował niemal wyłącznie na Białorusi, współpracował z białoruskim radiem państwowym i Białoruską Filharmonią.
Był jednym z czołowych organizatorów mohylewskiego festiwalu „Zołotoj szlagier”. Po jego śmierci organizatorzy festiwalu ufundowali specjalną nagrodę jego imienia, która jest przyznawana najlepszym uczestnikom konkursu[1].
Przypisy
edytuj- ↑ Вуячич Виктор Лукьянович. [w:] kino-teatr.ru [on-line]. kino-teatr.ru, 2006-2016. [dostęp 2016-01-25]. (ros.).