Wilhelm opawski
Wilhelm opawski (ur. ok. 1410, zm. 15 sierpnia 1452) – z dynastii Przemyślidów, współrządca Opawy razem z Wacławem II w latach 1433-1445/9, potem samodzielny książę opawski (formalnie współrządcami byli młodsi bracia – Ernest i Przemek II, od 1443 odziedziczył po matce księstwo ziębickie.
Herb ks. opawskiego | |
Herb ks. ziebickiego | |
książę opawski (współrządy z braćmi: Wacławem, Mikołajem, Ernestem i Przemkiem) | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
książę ziębicki | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia |
ok. 1410 |
Data śmierci | |
Miejsce spoczynku |
Kościół św. Ducha w Opawie |
Ojciec | |
Matka |
Katarzyna ziębicka |
Żona |
Salomea z Czastolovic, córka Puty II[1] |
Wilhelm był trzecim pod względem starszeństwa synem księcia opawskiego Przemka i Katarzyny ziębickiej. Po śmierci ojca w 1433 został wraz z braćmi władcą niewielkiego terytorium wokół miasta Opawy.
Dbając o prestiż i znaczenie rodu związał się politycznie z biskupem wrocławskim Konradem IV oleśnickim. Umożliwiło mu to objęcie w 1443 urzędu starosty generalnego Śląska i przejęcie po zmarłej matce dzielnicy ziębickiej. 8 lipca 1445 Wilhelm jako starosta przyczynił się do zawarcia pokoju ziemskiego na Śląsku.
Wilhelm był od ok. 1435 żonaty z Salomeą, córką Puty z Častolovic, z którą doczekał się pięciorga dzieci – trzech synów (byli to Fryderyk, Wacław III i Przemek), oraz dwóch córek (Katarzyny, zm. 1504 wydanej za księcia żagańskiego Jana II i Anny, zm. 1515, opatki w klasztorze w Trzebnicy).
Wilhelm opawski zmarł 15 sierpnia 1452 i został pochowany w kościele św. Ducha w Opawie. Opiekę nad dziećmi powierzył bratu Ernestowi, który jednak sprzeniewierzył się obowiązkom i rozprzedał cały majątek, zarówno swój, jak i bratanków.
Przypisy
edytuj- ↑ Roman Sękowski: Herbarz szlachty śląskiej : informator genealogiczno-heraldyczny. T.1, A-C. Fundacja „Zamek Chudów” ; Videograf II, 2002, s. 411.
Bibliografia
edytuj- Książęta i księżne Górnego Śląska, pod red. Antoniego Barciaka, Katowice 1995, s. 116.