Witrycy
Witrycy (wytrykusy, witrykusy) – średniowieczna świecka instytucja kościelna, której zadaniem była opieka nad finansami kościelnymi przeznaczonymi na potrzeby świątynne[1].
W polskich źródłach witrycy pojawiają się począwszy od XIV wieku, co ma związek z zaawansowanym rozwojem świeckiego zarządzania majątkiem kościelnym[2]. W 1420 roku arcybiskup gnieźnieński Mikołaj Trąba skodyfikował regulacje dotyczące witryków, które określały konieczność powoływania w oktawę Bożego Narodzenia dwóch witryków z roczną kadencją w każdej parafii. Witrycy mieli być wybierani głosami plebana, kolatora kościoła i osoby wchodzące w skład wspólnoty parafialnej, reprezentowane przez starszyznę[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Skierska 2013 ↓, s. 8.
- ↑ Skierska 2013 ↓, s. 10–11.
- ↑ Skierska 2013 ↓, s. 13.
Bibliografia
edytuj- Izabela Skierska, Zarząd finansami parafii w późnośredniowiecznej Polsce, „Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski”, t. 8, 2013, s. 7–26, DOI: 10.14746/e.2013.8.1.