Wikipedia

Wizard of New Zealand

aktywista, edukator, magik, komik i polityk z Nowej Zelandii

Wizard of New Zealand (także: The Wizard; Wizard The; pol. Czarodziej z Nowej Zelandii; wcześniej: Ian Brackenbury Channell; ur. 4 grudnia 1932 w Londynie) – brytyjsko-nowozelandzki magik, komik, polityk, edukator, performer i aktywista; ogłoszony przez Radę Dyrektorów Galerii Sztuki w Nowej Zelandii żywym dziełem sztuki[1].

The Wizard of New Zealand (wcześniej: Ian Brackenbury Channell)
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 grudnia 1932
Londyn, Wielka Brytania

Zawód, zajęcie

polityk, komik, edukator, performer

Odznaczenia
Medal Służby Królowej
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Wizard of New Zealand urodził się jako Ian Brackenbury Channell w Londynie. Uczył się w Framlingham College w Suffolk, a w latach 1945–1951 w Bromley Grammar School for Boys (obecnie: Ravensbourne School). W latach 1951–1953 służył w królewskich Siłach Powietrznych. W latach 1954–1958 pracował w Londynie w branży papierniczej. Okres między 1958 a 1960 spędził, podróżując po Środkowym Wschodzie i ucząc w Teheranie[2].

W latach 1960–1963 studiował na Uniwersytecie w Leeds[2]: studia zakończył dyplomami z psychologii i socjologii; jako student w Leeds był członkiem zespołu uniwersyteckiego Challenge. Następnie koordynował program artystyczny na Uniwersytecie Australii Zachodniej. W 1967 roku dołączył do kadry nauczycielskiej nowo otwartej School of Sociology na Uniwersytecie Nowej Południowej Walii w Sydney[1].

Aktywnie działał w protestach studenckich tego okresu: utworzył studencką grupę The Blackguards i sformułował plan reformatorski ALF (Action for Love and Freedom)[2]. Wdrażał go jako „Fun Revolution”[3]. Protestował także przeciw wojnie w Wietnamie, organizując widowiskowe, bezkrwawe bitwy na terenie kampusu. Protestował przeciw kapitalizmowi i różnym formom nazizmu: założył w tym celu Partię Konserwatywną Brytyjskiego Imperium[4][5].

Mając poważne trudności finansowe, przekonał Uniwersytet w Melbourne, by przyjęto jego osobę jako nieopłacanego „Kosmologa, Żywe Dzieło Sztuki i Szamana” i użyczono mu sali na wykłady[6]. W 1974 r. wyemigrował do Christchurch.

W 1982 r. Stowarzyszenie Dyrektorów Galerii Sztuki w Nowej Zelandii wydało oświadczenie, że ich zdaniem The Wizard jest autentycznym żywym dziełem sztuki, a rada miasta mianowała go „Czarodziejem z Christchurch”. W 1990 roku premier Nowej Zelandii, Mike Moore, mianował go oficjalnym „Czarodziejem Nowej Zelandii”[7][8].

W 1992 Ministerstwo Transportu wydało specjalną zgodę na używanie przez Czarodzieja specjalnego prawa jazdy z danymi dla: The Wizard. W tym samym czasie wydano mu oficjalny paszport wystawiony na: The Wizard of New Zealand[2].

W 1998 wydał autobiografię My Life as a Miracle[9].

Nowa mapa świata

edytuj

Stosując metodę projektowania Hobo-Dyera i kierując się kosmologią swojego autorstwa, w 1972 zaprojektował (i uzasadnił celowość działania) nową mapę świata. W świecie Inside-Out Antarktyka i Południe, a więc i Nowa Zelandia oraz Australia były tu widoczne na górze mapy[10][11].

Publiczne wystąpienia

edytuj
 
The Wizard przemawia w 2007 r.

W 1974 roku The Wizard zaczął przemawiać - na wzór mówców z Hyde Park – stojąc na drabinie ustawionej na Placu Katedralnym w Chirstchurch. Rada miasta próbowała go aresztować, jednak stał się tak popularny, że zmieniono status placu na miejsce dozwolone do wystąpień publicznych[4]. W stroju fałszywego proroka Kościoła anglikańskiego lub nakładając spiczasty kapelusz czarodzieja, codziennie przemawiał tam latem w porze lunchu[12]. Inne jego performerskie akcje w tym czasie obejmowały m.in.: kampanię przeciw firmie Telecom, której zalecał zmianę koloru budek telefonicznych z niebieskich na czerwony (by w ten sposób uczcić Imperium brytyjskie)[13], zaklinanie dobrego wyniku w meczu rugby dla lokalnej drużyny czy taniec deszczu[12] (np. na terenach Outback)[14].

Rada Miasta Christchurch przyznała mu skromne roczne honorarium. Artystę wspierała finansowo także jego narzeczona Alice Flett[15].

The Hatching

edytuj

We wrześniu 1995 roku, z pomocą burmistrz Vicki Buck,The Wizard zorganizował zlot czarodziejów[13]. W wieży uniwersyteckiej biblioteki w Canterbury, na 11 piętrze uwito gniazdo według projektu Fiony Gunn, wykładowczyni sztuki z Uniwersytetu w Canterbury i jej studentów[16]. Z jaja (wyrzeźbionego przez artystów Wayne’a Eversona i Dmitri Frosta) umieszczonego w gnieździe miał wykluć się nowozelandzki czarodziej[8]. Narodzinom towarzyszyły radosne położne (wśród nich: burmistrz miasta) i pierwszy krzyk nowonarodzonego czarodzieja. Następnie bohater wydarzenia zstąpił z Port Hills, niosąc - na wzór biblijnego Mojżesza - tablice. Na nich widniał adres oficjalnej strony internetowej Czarodzieja[16]. Performance The Hatching otwierał retrospektywną wystawę „The Living Work of Art"[13] i miało uczcić 25. rocznicę przybycia artysty do Christchurch[16].

XXI wiek

edytuj
 
The Wizard podczas protestu w 2012 r.

8 września 2003 duży, drewniany dom, w którym mieszkał The Wizard został podpalony. Nikomu nic się nie stało, ale kolekcja książek i filmów zginęła w pożarze. Również samodzielnie przez performera złożony z połówek Garbusa pojazd „Wizardmobile”, został zniszczony przez sprawców ataku[17]. W 2005 roku przeprowadził się do Oamaru[13], gdzie m.in. rok później podczas otwarcia nowego lotniska, rzucał zaklęcia na rozproszenie panującej mgły.

W 2009 roku, podczas królewskich obchodów Birthday Honours, artystę odznaczono Medalem Służby Królowej[18][19].

Po trzęsieniu ziemi 2011 roku, The Wizard chciał przejść na emeryturę i opuścić Christchurch, by przeprowadzić się do Oamaru. W jego opinii miasto, które kochał, zniknęło i pewna epoka się także skończyła[17]. Jednak, gdy Canterbury Earthquake Recovery Authority (CERA) i biskup kościoła anglikańskiego zdecydowali, że ruiny zniszczonej katedry zostaną rozebrane i usunięte, artysta wrócił i rozpoczął protest przeciw tym planom[4][14].

Filmy

edytuj

The Wizard of New Zealand QSM to film Granta Johna Neville'a i Karlosa Filipova. Dokument zawiera wywiady z The Wizard, także Mike Moore wypowiada się do kamery i wiele innychj osób[20]. Film otrzymał nagrodę dla najlepszego filmu krótkometrażowego na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Pekinie w 2010 r. oraz dla najlepszego filmu w kategorii „Real People” na festiwalu Official Best of Fest 2010[21].

Z kolei film The Wizard and the Commodore - Wyspy Chathams / Nowa Zelandia, w reżyserii Samuela A. Millera rejestruje podróż z Czarodziejem Nowej Zelandii na Wyspy Chatham[22]. Premiera filmu odbyła się w Christchurch, 26 sierpnia 2016 roku[23].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b NZ wizard seeks charms of normal life [online], 24 sierpnia 2002 [dostęp 2019-10-31] (ang.).
  2. ↑ a b c d MILESAGO – People: Ian Channell aka The Wizard [online], milesago.com [dostęp 2019-10-31].
  3. ↑ Dan (Blogger), Lewis, Now I know: the Soviets invaded Wisconsin?! : ... and 99 more interesting facts, plus the amazing stories behind them, First Adams Media hardcover edition, New York, s. 120-121, ISBN 978-1-5072-1015-4, OCLC 1117319845 [dostęp 2019-10-31].
  4. ↑ a b c Katie, Pickles, Christchurch ruptures, Wellington, New Zealand, ISBN 978-0-908321-29-2, OCLC 940556900 [dostęp 2019-10-31].
  5. ↑ Ian Brackenbury Channell, The foundations of the Imperial British Conservative Party, Christchurch, N.Z.: Imperial British Conservative Party, 1975.
  6. ↑ Ian Brackenbury Channell, The Wizard’s Guide to Cosmology, Wizard’s Cosmological Research and Development Centre, 1976.
  7. ↑ Rice, Melanie, 1952-, New Zealand, 2003 : the budget travel guide, Peterborough: Thomas Cook, 2003, ISBN 1-84157-304-3, OCLC 51334311 [dostęp 2019-10-31].
  8. ↑ a b Sina Brendel, New Zealand’s National Wizard [online], Medium, 14 stycznia 2017 [dostęp 2019-11-01] (ang.).
  9. ↑ 1932- Wizard, My life as a miracle, Christchurch, N.Z.: Canterbury University Press, 1998, ISBN 0-908812-73-6, OCLC 45603011 [dostęp 2019-10-31].
  10. ↑ The Inside-Out Universe [online], web.archive.org, 11 lutego 2002 [dostęp 2019-11-01].
  11. ↑ The new world map. Wizard’s projection - Mercator. Synchronised with the Wizard’s Time Projection through W.M.T. at W.M.P, [Christchurch, N.Z.] : Imperial British Conservative Party, 1977.
  12. ↑ a b Eric Schmitt, Wizard Promises Rain and Delivers It, „The New York Times”, 22 grudnia 1988.
  13. ↑ a b c d The Wizard [online], my.christchurchcitylibraries.com [dostęp 2019-11-01] (ang.).
  14. ↑ a b Wonderful world of The Wizard [online], Stuff [dostęp 2019-10-31] (ang.).
  15. ↑ Happy 75th, Wizard [online], Stuff [dostęp 2019-10-31] (ang.).
  16. ↑ a b c Anna. Crighton, English, Colonial, Modern and Maori : the Changing Faces of the Robert McDougall Art Gallery, Christchurch, New Zealand, 1932-2002., Newcastle upon Tyne: Cambridge Scholars Publishing, 2014, ISBN 978-1-4438-7169-3, OCLC 897070714 [dostęp 2019-10-31].
  17. ↑ a b Wizard flees Christchurch for Oamaru [online], Otago Daily Times Online News, 25 lutego 2011 [dostęp 2019-10-31] (ang.).
  18. ↑ The Queen`s Birthday Honours 2009, „New Zealand Gazette – Special” (89), 17 czerwca 2009.
  19. ↑ Wizard floored by gong [online], Otago Daily Times Online News, 1 czerwca 2009 [dostęp 2019-10-31] (ang.).
  20. ↑ NewFilmmakers Online | grant john neville – The Wizard of New Zealand QSM [online], web.archive.org, 10 listopada 2017 [dostęp 2019-10-31] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-10].
  21. ↑ Official Best of Fest » The Official Best of Fest Award Winners, October 2010 [online], officialbestoffest.com [dostęp 2019-10-31].
  22. ↑ New documentary follows the Wizard on a wild trip to the Chatham Islands [online], Stuff [dostęp 2019-10-31] (ang.).
  23. ↑ The Wizard & The Commodore – Film Premiere [online], Eventfinda [dostęp 2019-10-31] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wizard_of_New_Zealand&oldid=73310754”