Wolni Holendrzy

Wolni Holendrzy – osadnicy obejmujący w XVI i XVII w. grunty rolne w Prusach Książęcych na prawie emfiteuzy, w większości pochodzący z Holandii. Duża część z nich to mennonici, osiedlający się w protestanckich Prusach, które w tym czasie stanowiły swoisty azyl dla różnych grup, prześladowanych ze względów religijnych (podobnie z Królestwa Polskiego osiedlali się bracia polscy). Wolni Holendrzy osiedlający się w ramach osadnictwa na prawie holenderskim nie byli zobowiązani do szarwarku. Płacili jedynie czynsz.

Bibliografia

• Marion hrabina Dönhoff, Dzieciństwo w Prusach Wschodnich, wyd. II, Wyd. Pellegrina, Kielce, 2009, 159 str.