Women Make Movies
Women Make Movies – feministyczna organizacja medialna non-profit z siedzibą w Nowym Jorku. Założycielki to Ariel Dougherty, Sheila Paige i Dolores Bargowski. WMM był pierwszym feministycznym kręgiem producenckim, wyłonił się ze spotkań Ruchu wyzwolenia kobiet (Women's Liberation Movement) we wrześniu 1969 roku. Organizację zarejestrowano w marcu 1972, by prowadzić lokalne warsztaty filmowe dla zwyczajnych kobiet. Rozpoczęto też dystrybuowanie filmów. Do 1973 roku powstały cztery własne produkcje. W połowie lat siedemdziesiątych zaczęto zrzeszać członkinie, kontrolować i rozpowszechniać ich prace[1][2]. Począwszy od lat 80. skupiono się na dystrybucji niezależnych filmów tworzonych przez kobiety i o kobietach[3]. WMM zapewnia także wsparcie produkcji kobietom-filmowcom. Debra Zimmerman jest dyrektorem zarządzającym od roku 1983[4].
| Państwo | |
|---|---|
| Data założenia |
wrzesień 1969 r. |
| Data rejestracji |
marzec 1972 r. |
| Dziedzina |
film |
| Prezes |
Debra Zimmerman |
| Strona internetowa | |
Katalog filmów edytuj
Organizacja dystrybuuje więcej niż 500 filmów stworzonych przez ponad 400 reżyserek z blisko 30 krajów. Filmy poruszają takie tematy, jak prawa reprodukcyjne, AIDS, ego cielesne (sposób postrzegania własnego ciała[5]), rozwój gospodarczy, rasizm, imigracja, etyka lekarska i globalny feminizm (ang. global feminism). W kolekcji znajdują się filmy najważniejszych feministycznych reżyserek, w tym Trinh T. Minh-ha, Julie Dash, Pratibha Parmar, Jane Campion i Kim Longinotto[potrzebny przypis].
Rozpoznawalność edytuj
Produkcje rozpowszechniane przez WMM pojawiały się na festiwalach filmowych na całym świecie[6], w tym w Sundance, w Cannes, w Amsterdamie (IDFA)[7] czy na Athena Film Festival[8]. Otrzymywały tam nagrody, m.in. Nagrodę specjalną jury na Sundance Film Festival (The Greatest Silence: Rape in the Congo oraz Rough Aunties))[9], Oscara (Love & Diane), Nagrodę Emmy (Quick Brown Fox: An Alzheimer’s Story) i Peabody (Sisters in Law)[7].
W 2011 roku organizacja otrzymała nagrodę Athena Film Festival za całokształt pracy nad dystrybucją dzieł tworzonych przez i o kobietach[8].
Dystrybucja edytuj
Filmy WMM były emitowane na wielu kanałach kablowych i satelitarnych[10], w tym w HBO, Cinemax, PBS, Sundance Channel i Rede Globo. Wśród pokazywanych tytułów znalazły się: Hold Me Tight, Let Me Go Kim Longinotto i Gemma Cubero czy Ella Es El Matador Celeste Carrasco. Organizacja ściśle współpracowała z Public Broadcasting System, Hunter College, Muzeum Sztuki Nowoczesnej i wieloma podobnymi stowarzyszeniami z Nowego Jorku. Tak powstał m.in. program dokumentalny Krótka kronika dłuższego życia (ang. Extra Life: A Short History of Living Longer)[11], emitowany w Polsce na BBC Earth.
Archiwum edytuj
W kalifornijskim Academy Film Archive znajduje się Women Make Movies Collection, zawierająca szkice, taśmy filmowe oraz oryginalne rekwizyty z kilkudziesięciu filmów fabularnych, dokumentalnych, krótkometrażowych zrealizowanych przy wsparciu organizacji[12].
Linki zewnętrzne edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Feminist Media Part of Life_Next 40 Yrs. Scribd. [dostęp 2015-12-01].
- ↑ Patricia White. "Women Make Movies at 40". „Camera Obscura”. 1 (82), s. 147–155, 2013. DOI: 10.1215/02705346-2016996.
- ↑ Debra Zimmerman and Women Make Movies - Featured Artists [online], 2002.
- ↑ A Talk From IDFA with Women Make Movies' Debra Zimmerman [online], 2007.
- ↑ Sarah Grogan, Men and body image, London: Routledge, 14 października 2021, s. 86–121, DOI: 10.4324/9781003100041-4 [dostęp 2023-10-31].
- ↑ Blog - Women Make Movies [online], 2006.
- ↑ a b "Sisters In Law" Wins Peabody Award [online], 2008.
- ↑ a b Athena Film Festival - March 2023 [online], Athena Film Festival.
- ↑ "Rough Aunties" Take IDFA [online], 2008.
- ↑ POV - Hold Me Tight, Let Me Go Interview [online], 2009.
- ↑ Extra Life: A Short History of Living Longer | PBS NC. 2023-10-31. [dostęp 2023-10-31].
- ↑ Women Make Movies [online], Academy Film Archive, 2014.