Wikipedia

World Rugby Women’s Sevens Series (2018/2019)

World Rugby Women’s Sevens Series (2018/2019) (od nazwy sponsora, HSBC – HSBC Women’s World Rugby Sevens Series) – siódma edycja World Rugby Women’s Sevens Series, organizowanej przez World Rugby corocznej serii turniejów dla żeńskich reprezentacji narodowych w rugby 7.

World Rugby Women’s Sevens Series 2018/2019
2017/2018 2019/2020
Szczegóły turnieju
Termin

20 października 2018 - 16 czerwca 2019

Liczba drużyn

17 (z 6 konfederacji)

Stadiony

6 (w 6 miastach)

I miejsce

 Nowa Zelandia

II miejsce

 Stany Zjednoczone

III miejsce

 Kanada

Statystyki turnieju
Najwięcej punktów

Nowa Zelandia Tyla Nathan-Wong (207)

Najwięcej przyłożeń

Amee-Leigh Murphy Crowe (35)

Strona internetowa

Na początku lipca 2018 roku World Rugby ogłosiła, że sezon będzie się składać z sześciu turniejów – w Glendale, Dubaju, Sydney, Kitakyūshū, Langford i Paryżu – rozegranych w okresie od października 2018 do czerwca 2019 roku. Połowa z nich zaplanowana była do przeprowadzenia łącznie z turniejami męskimi, pozostałe zaś stanowiły odrębne zawody, a w porównaniu do poprzedniego sezonu do harmonogramu ponownie włączono turniej w USA[1][2][3]. W połowie grudnia 2018 roku Fédération Française de Rugby oraz WR przeniosły turniej do Biarritz przesuwając go jednocześnie o dwa tygodnie[4]. Liczbę drużyn w każdym z turniejów ustalono na dwanaście, z których jedenaście brało udział we wszystkich zawodach sezonu, dwunasty uczestnik był zaś ogłaszany przez każdymi zawodami.

Kontynuując dobrą passę z pierwszej połowy roku 2018 najlepiej w sezon weszły reprezentantki Nowej Zelandii, które z kompletem zwycięstw triumfowały kolejno w USA[5], Dubaju[6][7] i Australii[8]. Niepokonane przez ostatnie dwanaście miesięcy były zatem niekwestionowanym faworytem japońskich zawodów, a dodatkowo do pokonania własnego – wynoszącego 37 meczów – rekordu kolejnych zwycięstw w cyklu brakowało im kolejnych dwóch[9][10]. Nowozelandki zanotowały jednak swój najsłabszy w historii występ w fazie grupowej, po wyrównaniu rekordu łatwym zwycięstwem nad Japonią, zremisowały z Rosją oraz zostały pokonane, po raz pierwszy w dwudziestu dwóch próbach, przez Francję[11]. Niespodziewanie do finału dotarły Angielki, a w nim po końcowej syrenie jeszcze prowadziły 5-0 z Kanadyjkami, te jednak akcją przez całą długość boiska zdobyły poprzez swoją kapitan przyłożenie oraz jego podwyższenie, co oznaczało dla nich pierwsze turniejowe zwycięstwo od dwóch lat[12][13]. Triumfując w Kanadzie po raz trzeci z rzędu Nowozelandki uzyskały pewność awansu do olimpijskiego turnieju[14], w pierwszym dniu francuskich zawodów dołączyły do nich dwie reprezentacje z Północnej Ameryki[15]. W fazie pucharowej awans na tokijskie igrzyska potwierdziły także Australijki, a pierwszy w historii cyklu turniejowy tytuł zdobyły Amerykanki, które jako jedyny zespół w sezonie plasował się w czołowej czwórce każdych zawodów, co dało im drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. Trzecią pozycję zajęły Kanadyjki, czwartą obrończynie tytułu, spośród stałych uczestników cyklu najmniej punktów zdobyły natomiast reprezentantki Chin i Fidżi, jednak z uwagi na gorszy bilans zdobytych podczas całego sezonu punktów spadek zanotowały te pierwsze[16][17].

Najwięcej punktów w sezonie zdobyła Nowozelandka Tyla Nathan-Wong, zaś w klasyfikacji przyłożeń zwyciężyła Irlandka Amee-Leigh Murphy Crowe[18][19]. Prócz tych dwóch zawodniczek do najlepszej siódemki sezonu wybrano także Sarah Hirini, Brittany Benn, Ruby Tui, Ghislaine Landry i Anne-Cecile Ciofani, nowicjuszką roku została uznana Hiszpanka Lide Erbina, trenerem roku zaś szkoleniowiec reprezentacji USA, Chris Brown, który poprowadził Amerykanki do najlepszego w ich historii sezonu uwieńczonego pierwszym turniejowym triumfem[20]. Rosjanka Alena Mikhaltsova otrzymała natomiast Impact Player Series Award dla zawodniczki, która uzyskała największą w sezonie liczbę punktów za szarże w obronie, przełamania linii obronnej przeciwnika, ponadtrzymetrowe ataki z piłką w ręku oraz jej oddania "na kontakcie"[21], a Ghislaine Landry w amerykańskim turnieju została pierwszą zawodniczką w historii cyklu, która osiągnęła barierę tysiąca punktów[22].

Panel sędziowski, podobnie jak w poprzednich czterech sezonach, składał się z kobiet uzupełnionych o dwóch mężczyzn[23][24]. Sponsorem tytularnym cyklu, tak jak w przypadku zawodów męskich, był HSBC[25].

Kalendarz edytuj

Turniej Kraj Miasto Stadion Data
USA Women’s Sevens 2018   Stany Zjednoczone Glendale Infinity Park 20–21 października 2018
Dubai Women’s Sevens 2018   Zjednoczone Emiraty Arabskie Dubaj The Sevens 29–30 listopada 2018
Australia Women’s Sevens 2019   Australia Sydney Allianz Stadium 1–3 lutego 2019
Japan Women’s Sevens 2019   Japonia Kitakyūshū Mikuni World Stadium 20–21 kwietnia 2019
Canada Women’s Sevens 2019   Kanada Langford Westhills Stadium 11–12 maja 2019
France Women’s Sevens 2019   Francja Biarritz Parc des Sports Aguiléra 15–16 czerwca 2019

System rozgrywek edytuj

Podobnie jak w przypadku męskich rozgrywek zwycięzcą cyklu zostanie zespół, który podczas całego sezonu zdobędzie najwięcej punktów przyznawanych za zajęcie poszczególnych miejsc w każdym turnieju. Każde z zawodów gromadzą dwanaście reprezentacji, z których jedenaście jest stałymi uczestnikami cyklu (core teams), a ostatni uczestnik będzie ogłaszany przed poszczególnymi turniejami. Status core teams otrzymała najlepsza dziesiątka poprzedniego sezonu (Anglia, Australia, Fidżi, Francja, Hiszpania, Irlandia, Kanada, Nowa Zelandia, Rosja i USA), jedno miejsce zarezerwowano dla czołowych zespołów turnieju kwalifikacyjnego[26], a wywalczyły je Chiny[27].

core teams Zaproszone zespoły
WSS 2017/2018 eliminacje
  Anglia   Chiny USA:   Meksyk[28]
  Australia DUB:   Kenia[29]
  Fidżi AUS:   Papua-Nowa Gwinea[30]
  Francja JPN:   Japonia[31]
  Hiszpania CAN:   Brazylia[32]
  Irlandia FRA:   Szkocja[33]
  Kanada
  Nowa Zelandia
  Rosja
  Stany Zjednoczone

Przystępujące do turnieju reprezentacje mogą liczyć maksymalnie dwanaście zawodniczek. W fazie grupowej spotkania toczone są bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługuje odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Po jej zakończeniu ustalany jest ranking – pierwsze osiem zespołów awansuje do ćwierćfinałów, pozostała czwórka walczy zaś o Bowl. W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty są ustalane kolejno na podstawie[34][35]:

  1. wyniku meczów pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
  2. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
  3. lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
  4. większej liczby zdobytych punktów;
  5. większej liczby zdobytych przyłożeń;
  6. rzutu monetą.

W przypadku remisu w fazie pucharowej, organizowana jest dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci. Jedynie mecz finałowy składa się z dwóch dziesięciominutowych części, w pozostałych zaś spotkaniach połowa meczu obejmuje siedem minut[34].

Za zajęcie poszczególnych miejsc w każdym z turniejów przyznawane są punkty liczone do klasyfikacji generalnej[34]:

Miejsce Punktacja
1 20
2 18
3 16
4 14
5 12
6 10
7 8
8 6
9 4
10 3
11 2
12 1

W przypadku tej samej liczby punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn są ustalane kolejno na podstawie[34]:

  1. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
  2. większej liczby zdobytych przyłożeń;
  3. drużyny są klasyfikowane ex aequo.

Oficjalne ogłoszenie przez WR procedury kwalifikacyjnej do turnieju olimpijskiego nastąpiło w połowie września 2018 roku po zatwierdzeniu przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. Zgodnie z nią Women’s Sevens Series był pierwszą z żeńskich kwalifikacji i na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2020 zagra czołowa czwórka sezonu 2018/2019[36][37][38].

Turnieje edytuj

Główny artykuł: USA Women’s Sevens 2018.
Miejsce Reprezentacja
1   Nowa Zelandia
2   Stany Zjednoczone
3   Kanada
4   Francja
5   Australia
6   Irlandia
7   Rosja
8   Anglia
9   Hiszpania
10   Fidżi
11   Chiny
12   Meksyk
  Półfinały Finał
             
21 października 2018
   Nowa Zelandia 28  
   Kanada 19  
 
21 października 2018
       Nowa Zelandia 33
     Stany Zjednoczone 7
 
 
Mecz o 3. miejsce
21 października 2018 21 października 2018
   Francja 19    Kanada  28
   Stany Zjednoczone 21      Francja  0
Główny artykuł: Dubai Women’s Sevens 2018.
Miejsce Reprezentacja
1   Nowa Zelandia
2   Kanada
3   Australia
4   Stany Zjednoczone
5   Rosja
6   Anglia
7   Francja
8   Irlandia
9   Chiny
10   Hiszpania
11   Fidżi
12   Kenia
  Półfinały Finał
             
30 listopada 2018
   Nowa Zelandia 22  
   Stany Zjednoczone 0  
 
30 listopada 2018
       Nowa Zelandia 26
     Kanada 14
 
 
Mecz o 3. miejsce
30 listopada 2018 30 listopada 2018
   Australia 10    Stany Zjednoczone  21
   Kanada 15      Australia  26
Główny artykuł: Australia Women’s Sevens 2019.
Miejsce Reprezentacja
1   Nowa Zelandia
2   Australia
3   Stany Zjednoczone
4   Irlandia
5   Kanada
6   Francja
7   Rosja
8   Hiszpania
9   Fidżi
10   Anglia
11   Chiny
12   Papua-Nowa Gwinea
  Półfinały Finał
             
3 lutego 2019
   Nowa Zelandia 29  
   Stany Zjednoczone 5  
 
3 lutego 2019
       Nowa Zelandia 34
     Australia 10
 
 
Mecz o 3. miejsce
3 lutego 2019 3 lutego 2019
   Irlandia 12    Stany Zjednoczone  26
   Australia 24      Irlandia  10
Główny artykuł: Japan Women’s Sevens 2019.
Miejsce Reprezentacja
1   Kanada
2   Anglia
3   Stany Zjednoczone
4   Francja
5   Nowa Zelandia
6   Australia
7   Irlandia
8   Rosja
9   Fidżi
10   Hiszpania
11   Chiny
12   Japonia
  Półfinały Finał
             
21 kwietnia 2019
   Kanada 24  
   Stany Zjednoczone 12  
 
21 kwietnia 2019
       Kanada 7
     Anglia 5
 
 
Mecz o 3. miejsce
21 kwietnia 2019 21 kwietnia 2019
   Anglia 19    Stany Zjednoczone  36
   Francja 17      Francja  12
Główny artykuł: Canada Women’s Sevens 2019.
Miejsce Reprezentacja
1   Nowa Zelandia
2   Australia
3   Stany Zjednoczone
4   Francja
5   Kanada
6   Anglia
7   Rosja
8   Hiszpania
9   Fidżi
10   Chiny
11   Irlandia
12   Brazylia
  Półfinały Finał
             
12 maja 2019
   Nowa Zelandia 26  
   Stany Zjednoczone 12  
 
12 maja 2019
       Nowa Zelandia 21
     Australia 17
 
 
Mecz o 3. miejsce
12 maja 2019 12 maja 2019
   Francja 19    Stany Zjednoczone  26
   Australia 26      Francja  5
Główny artykuł: France Women’s Sevens 2019.
Miejsce Reprezentacja
1   Stany Zjednoczone
2   Nowa Zelandia
3   Kanada
4   Hiszpania
5   Australia
6   Francja
7   Chiny
8   Rosja
9   Fidżi
10   Anglia
11   Szkocja
12   Irlandia
  Półfinały Finał
             
16 czerwca 2019
   Hiszpania 7  
   Stany Zjednoczone 24  
 
16 czerwca 2019
       Stany Zjednoczone 26
     Nowa Zelandia 10
 
 
Mecz o 3. miejsce
16 czerwca 2019 16 czerwca 2019
   Kanada 12    Hiszpania  14
   Nowa Zelandia 21      Kanada  19

Klasyfikacja generalna[39][40] edytuj

Miejsce Reprezentacja Punkty
USA DUB AUS JPN CAN FRA Ogółem
1   Nowa Zelandia 20 20 20 12 20 18 110
2   Stany Zjednoczone 18 14 16 16 16 20 100
3   Kanada 16 18 12 20 12 16 94
4   Australia 12 16 18 10 18 12 86
5   Francja 14 8 10 14 14 10 70
6   Anglia 6 10 3 18 10 3 50
7   Rosja 8 12 8 6 8 6 48
8   Irlandia 10 6 14 8 2 1 41
9   Hiszpania 4 3 6 3 6 14 36
10   Fidżi 3 2 4 4 4 4 21
11   Chiny 2 4 2 2 3 8 21
12   Szkocja – – – – – 2 2
13   Japonia – – – 1 – – 1
=   Kenia – 1 – – – – 1
=   Brazylia – – – – 1 – 1
=   Papua-Nowa Gwinea – – 1 – – – 1
=   Meksyk 1 – – – – – 1

Przypisy edytuj

  1. ↑ USA Rugby to host women's series opener in Glendale. worldrugby.org. [dostęp 2018-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-08)]. (ang.).
  2. ↑ Schedule confirmed for HSBC World Rugby Sevens Series 2019. worldrugby.org. [dostęp 2018-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-09)]. (ang.).
  3. ↑ About HSBC World Rugby Sevens Series. world.rugby. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-06)]. (ang.).
  4. ↑ Biarritz to host HSBC World Rugby Women’s Sevens Series Finale. world.rugby. [dostęp 2019-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-19)]. (ang.).
  5. ↑ New Zealand crowned HSBC USA Women's Sevens champions. world.rugby. [dostęp 2018-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-22)]. (ang.).
  6. ↑ New Zealand crowned Dubai champions. world.rugby. [dostęp 2018-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-01)]. (ang.).
  7. ↑ Dubai 7s: Ferns win again. scrumqueens.com. [dostęp 2018-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-03)]. (ang.).
  8. ↑ Black Ferns Sevens win HSBC Sydney Sevens title. world.rugby. [dostęp 2019-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-04)]. (ang.).
  9. ↑ History beckons for New Zealand in Kitakyushu. world.rugby. [dostęp 2019-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-18)]. (ang.).
  10. ↑ Kitakyushu 7s: Can Europe find some form?. scrumqueens.com. [dostęp 2019-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-06)]. (ang.).
  11. ↑ France stun New Zealand to march into Cup quarter-finals in Kitakyushu. world.rugby. [dostęp 2019-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-20)]. (ang.).
  12. ↑ Canada win HSBC Kitakyushu Sevens with last-gasp try. world.rugby. [dostęp 2019-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-21)]. (ang.).
  13. ↑ HSBC World Rugby Women's Sevens Series 2019: The story so far. world.rugby. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-14)]. (ang.).
  14. ↑ New Zealand win HSBC Canada Women's Sevens. world.rugby. [dostęp 2019-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-13)]. (ang.).
  15. ↑ New Zealand, USA and Australia unbeaten in Biarritz. world.rugby. [dostęp 2019-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-22)]. (ang.).
  16. ↑ USA claim first Cup title as New Zealand win series in Biarritz. world.rugby. [dostęp 2019-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-17)]. (ang.).
  17. ↑ USA win Biarritz, Ferns take series. scrumqueens.com. [dostęp 2019-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-22)]. (ang.).
  18. ↑ BEST PERFORMERS - SERIES 2019. pulse-static-files.s3.amazonaws.com. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-08)]. (ang.).
  19. ↑ Stats Centre. world.rugby. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-24)]. (ang.).
  20. ↑ Awards night brings record-breaking women's series to an end. world.rugby. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-17)]. (ang.).
  21. ↑ Women’s DHL Performance Tracker. world.rugby. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-24)]. (ang.).
  22. ↑ Australia, Canada and New Zealand unbeaten on day one in Glendale. world.rugby. [dostęp 2018-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-21)]. (ang.).
  23. ↑ Match officials announced for HSBC World Rugby Sevens Series 2019. worldrugby.org. [dostęp 2018-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-09)]. (ang.).
  24. ↑ HSBC Sevens Series 2019 (Women's). officiating.worldrugby.org. [dostęp 2018-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-13)]. (ang.).
  25. ↑ HSBC partners with World Rugby for record-breaking sevens properties. worldrugby.org. [dostęp 2016-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-01)]. (ang.).
  26. ↑ Pools announced for Hong Kong. worldrugby.org. [dostęp 2018-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-14)]. (ang.).
  27. ↑ China secure place on HSBC World Rugby Women’s Sevens Series 2019. worldrugby.org. [dostęp 2018-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-06)]. (ang.).
  28. ↑ Schedule and pools announced for HSBC USA Women’s Sevens 2018 in Glendale. worldrugby.org. [dostęp 2018-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-22)]. (ang.).
  29. ↑ Men’s and women’s match schedule confirmed for Emirates Airline Dubai Rugby Sevens 2018. world.rugby. [dostęp 2018-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-07)]. (ang.).
  30. ↑ Women’s schedule and pools announced for HSBC Sydney Sevens. world.rugby. [dostęp 2019-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-15)]. (ang.).
  31. ↑ Pools and schedule announced for HSBC Kitakyushu Sevens 2019. world.rugby. [dostęp 2019-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-14)]. (ang.).
  32. ↑ Pools and schedule confirmed for HSBC Canada Women’s Sevens. world.rugby. [dostęp 2019-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-25)]. (ang.).
  33. ↑ Pools and schedule announced for HSBC France Women's Sevens in Biarritz. world.rugby. [dostęp 2019-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-03)]. (ang.).
  34. ↑ a b c d Women's Sevens Series tournament rules. worldrugby.org. [dostęp 2017-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]. (ang.).
  35. ↑ Tournament Rules. pulse-static-files.s3.amazonaws.com. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-04)]. (ang.).
  36. ↑ Olympic qualification pathway for rugby sevens confirmed for Tokyo 2020. worldrugby.org. [dostęp 2018-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-17)]. (ang.).
  37. ↑ QUALIFICATION SYSTEM – GAMES OF THE XXXII OLYMPIAD – TOKYO 2020 – Rugby Sevens. pulse-static-files.s3.amazonaws.com. [dostęp 2018-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-18)]. (ang.).
  38. ↑ HSBC World Rugby Sevens Series 2019 all set for kick off as race for Olympic Games qualification begins. world.rugby. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-03)]. (ang.).
  39. ↑ World Series Standings. world.rugby. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-17)]. (ang.).
  40. ↑ SERIES STANDINGS. pulse-static-files.s3.amazonaws.com. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-01)]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=World_Rugby_Women’s_Sevens_Series_(2018/2019)&oldid=67851865”